Fjas

Er Vigdís Hauksdóttir.

Reyndar skoraði landsstjórn Landssambands framsóknarkvenna hátt, en þar sem einungis einstaklingar eru kjörgengir í valinu á vitleysingi vikunnar hlotnast Vigdísi einni heiðurinn að þessu sinni.

Mér entust ekki dálkfermetrarnir sem mér eru úthlutaðir hér til að veggfóðra þetta blogg með allri vitleysu Vigdísar. Enda aðeins ein vika undir og því einungis vitleysa vikunnar sem kemur til álita. Af nógu er að taka samt.

Nú er starf þingmanns þess eðlis að viðkomandi þarf að halda ræður endrum og sinnum og á íslensku í ofanálag. Því má gera ákveðnar lágmarkskröfur um þekkingu þingmanna á íslenskri tungu.

Vitanlega má svo sem gera kröfur um almenna þekkingu líka. Í það minnsta um mál sem fólk tjáir sig um. Hvort heldur það er anarkismi eða annað. Kannski er það bara spurningin um að kynna sér mál eða máltæki, oggopínu, áður en þau eru höfð á orði.

Ég geri þá kröfu að þingmenn fari rétt með orðatiltæki í pontu, þótt innihaldið, að öðru leyti, sé steypa. Steypa er kannski lykilorðið? Stein-steypa hennar sem svo umhugað er um steina að þeir koma fyrir í öllum orðatiltækjum hennar.

Ég vil taka fram að með þessum skrifum er ég ekki að leggja Vigdísi í einelti.

Ég legg hana í steinelti.

Það gefur löngum verið sagt að fólk skyldi ekki taka lán í annarri mynt en það fær greidd laun í.

þetta var gjarnan sagt við þá sem vildu taka lán í erlendum myntum, fyrir hrun.

Þetta er rökrétt. Hins vegar, miðað við þetta ætti enginn að taka lán. 'not so ever'

Einungis lán til skemmri tíma en 2ja ára eru veitt óverðtryggð. það er í sama gjaldmiðli og launafólk fær greitt í.

Hins vegar tekur fólk yfirleitt lán til lengri tíma, s.s. vegna húsnæðiskaupa. Þá hefur fólk ekki val um að taka lánið í sama gjaldmiðli og það fær greidd laun í.

Þarf að fá lánað í verðtryggðum krónum meðan það þiggur laun í óverðtryggðum krónum.

Það er langt í frá sami gjaldmiðill og dæmin sanna að fólk hefur farið flatt á því.

Já, eignarétturinn er friðhelgur, samkvæmt stjórnarskrá. Eignarréttur hvers þá? míns og þíns, eða útvaldra?

Í 72. grein 7. kafla stjórnarskrárinnar segir; 
„Eignarrétturinn er friðhelgur. Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir.“

Þessu ákvæði stjórnarskrárinnar beita lífeyrirssjóðirnir fyrir sig í umræðunni um leiðréttingu skulda heimilanna.

Þá vísa þeir til þess að verðbætur hafi fært þeim eignir sem varðar eru af ofantöldu ákvæði. Annað komi ekki til tals, þar sem m.a. hefur verið rætt, til dæmis, að færa vísitölu neysluverðs aftur til 1. jan. 2008. Skilningur lífeyrissjóðanna er að það væri eignaupptaka. Verðbæturnar hafi skapað þeim eignir, verndaðar af stjórnarskrá.

Eignir til komnar vegna verðbóta.

Verðbætur reiknast út frá verðlagi varalita, ilmvatna, áfengis, tóbaks, sem og fleiru. Eiga að endurspegla verðlag á markaði en án tillits til hvernig verðlagið kemur til. Olís hækkar álagningu á bensín = lánin hækka, þrátt fyrir að grundvöllur lánveitendans og lántakans breytist ekki. Það sér hver heilvita maður að þetta er tómt rugl.

Hvað eru verðbætur? Sýndarpeningar. Eignir lánþega eru færðar til lánveitenda samkvæmt ákveðnum reglum. Eigið fé fólks, er étið upp af lánveitendum. Hvað er það annað en hrein og klár eignaupptaka?

Lífeyrissjóðirnir berjast nú með kjafti og klóm að halda þýfinu hjá sér. Halda þeirri „eign“ sinni sem verðtryggingin hefur veitt þeim. Fyrr mun frysta í helvíti áður en þeir verða tilbúnir að gefa eftir eitthvað af þeim sýndarpeningum sem verðbæturnar eru.

Brýtur það ekki í bága við 72. gr. 7. kafla stjórnarskráarinnar að hægt sé, með markvissum hætti, að færa eignir lánþega yfir til skuldara, í skjóli laga um verðtryggingu?

Eru lög um verðtryggingu í samræmi við stjórnarskrá?

Ég held ekki.

Smá pæling hér.

Nú eru konur, upp til hópa, uppteknar af skóm.

Meðan karlmenn kaupa sér einhverjar tækniafurðir, eða gott viskí og koníak, kaupa konur sér skó.

Það er eitthvert órjúfanlegt tilfinningasamband milli kvenna og skóa.

Svo virðist sem þetta búi í genum og litningum þeirra, kvenna.

En.

Hvernig ætli þetta hafi verið fyrir 300, 500 eða 1000 árum síðan, þegar skóbúðir voru ekki til og einu skórnir voru heimasmíðaðir sauðskinnsskór.

Hvert skyldi hafa verið blæti íslenskra kvenna þá?