Urr

Mér er alveg fyrirmunað að skilja hvað getur verið gaman við að hlusta á urrandi bíl.

Nágranni minn á einn gamlan amerískan. Hann notar bílinn aldrei en hefur hann í skúrnum og strýkur honum þar. Síðustu helgi ók hann bílnum eina bíllengd, þ.e. út úr skúrnum. Setti hann í gang og þandi í korter eða svo. Síðan var bílnum bakkað í skúrinn aftur. Nú áðan lék hann sama leikinn. Reyndar ók hann einn hring á planinu fyrst, svona til að leifa nú örugglega öllum í hverfinu að heyra urrið. Lullaði um planið og þandi vel. Síðan stöðvaði hann bílinn framan við skúrinn, opnaði húddið, horfði, hlustaði og þandi.