Ég tek ofan fyrir Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur

Ég horfði á Silfur Egils á netinu í gærkvöldi. Þar var margt fjasað og mikið gripið frammí, eins og tilheyrir í þeim þætti. Eitt málanna í umræðunni, var hvort ísland ætti að undirbúa aðildarviðræður við Evrópusambandið. Mál sem hefur verið heitt undanfarið. Reyndar er umræðan um það ekki ný af nálinni. Mörg ár síðan byrjað var að tala um þetta. Umræðan hefur þó mestmegnis farið fram í skotgröfum allan tímann. Fólk hefur ýmist verið í liði með, eða á móti. Engin málefnaleg umræða í raun farið fram. Þeir sem hafa verið fylgjandi hafa lofsungið. Hinir bölmóðast. Hver með sinn stein að berja sínum haus í. Jæja, kannski pínu ýkt. Þó ekki svo mjög. Vissulega hafa menn lagt fram málefnaleg rök með eða á móti, en þar við hefur setið. Enginn raunveruleg samstaða um hvernig skuli þróa það mál. Pattstaða.

Það er ekki fyrr en nú seinustu misserin, sem umræðan um evruna hefur orðið háværari að einhver von verði til að það fari að glitta í einhvern vilja til að gera a.m.k. eitthvað. Það er enginn að tala um að hlaupa til og sækja um, heldur að skoða af einhverju viti hver fórnarkostnaðurinn yrði og hver ávinningurinn. Hingað til hafa þeir sem á móti eru einungis afgreitt allt tal með að Evrópusambandsaðild sé ekki á dagskrá (á þessu kjörtímabili, hinu fyrra og öll hin þar á undan). Case closed.

Það gerðist í fyrsta skipti í gær að ég heyri manneskju, sem lýst hefur yfir andstöðu sinni við inngöngu í Sambandið, segja að menn verði að setja af stað ferli. Ferli sem gerði ráð fyrir að niðurstaðan yrði sú að sótt yrði um aðild, hvort sem niðurstaðan yrði síðan sú eða ekki. Þess vegna yrðu menn í því ferli að undirbúa stjórnarskrárbreytingar og o.fl. þannig að yrði niðurstaðan sú, eftir ítarlega skoðun og viðræður, að rétt þætti að sækja um aðild væru menn búinir að vinna þá forvinnu sem til þyrfti en væru ekki með allt niðrum sig eða búnir að mála sig út í horn í aðgerðaleysi sínu. Þessi manneskja heitir Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir.

Þarna heyrði ég í fyrsta skipti andstæðing Evrópusambandsaðildar tala öðruvísi en með höfðinu í steininn. Þarna talaði hún af svo mikilli skynsemi og víðsýni að skotgrafahermennina, sessunauta hennar, setti hljóðan. Þeir gufuðu upp. Þeir urðu kjaftstopp, vegna þess að þeir vissu innst inni að gegn skynseminni er hausbank í grjót tapaður málstaður.

Ég er með þessum orðum mínum ekkert að segja um hvort rétt sé að ganga í Evrópusambandið eða ekki. Það get ég ekkert fullyrt um, frekar en aðrir. Málið hefur ekki verið skoðað. Ég er hinsvegar að segja að það er heimska að skoða það ekki, með opnum huga.

Mér hefur alltaf þótt eitthvað búa í þessari konu, henni Þorgerði Katrínu. Þarna sýndi hún og sannaði, fyrir mér og eflaust fleirum, að hún er fluggáfuð. Skynsöm og víðsýn. Ég tek ofan fyrir Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur.

Athugasemdir

[Guðbjörg Erlingsdóttir (IP-tala skráð) 21.4.2008 kl. 21:13]

Þrátt fyrir að undir flestum krinumstæðum taki ég ekki ofan fyrir Þorgerði Katrínu eða hennar flokksmönnum þá verð ég að vera sammála þér nú. Hún var flott og er ég reyndar með á hreinu að aldrei hefur skort neitt á gáfur hennar. Mér hefur bara fundist hún í vitlausum flokki en það er bara ég.

Sammála að málið þarf að skoða hvort sem sækja á um eður ei!

[Víðir Benediktsson, 21.4.2008 kl. 22:04]

Alveg sammála þér, er þó þekktur fyrir annað en vera sammála sjálfsstæðismönnum. Þorgerður bar af í þessum þætti á meðan  aðrir töluðu sig út í skurð.

[Brjánn Guðjónsson, 21.4.2008 kl. 23:46]

seint verð ég talinn sjalli og ég tala alls ekki sem slíkur, eða sem neitt annað, en flott var hún gersamlega malbikaði  félaga sína. svona fólk vil ég sjá í stjórnmálum. fólk sem hugsar rökrétt og er víðsýnt og skynsamt

[Þorsteinn Briem, 22.4.2008 kl. 00:44]

Það er nú allt í lagi að kanna hvernig Evrópustelpurnar eru í rúminu og ef þær sökka er engin ástæða til að kvænast þeim.