Sannleikurinn um þyngri refsingar

„Erlendur Baldursson afbrotafræðingur hjá Fangelsismálastofnun segir að þingmenn þyngi óhikað refsingar en þegar komi að fjárveitingum til fangelsismála hafi hinsvegar gegnt öðru máli. Á meðan dómar séu sífellt að þyngjast þurfi að koma til fleiri fangelsispláss.“

Svo segir í frétt mbl.is. Í fyrstu virðist sem sjónarmið Erlends sé rétt og að breytingar laga hafi verið vanhugsaðar. Við nánari eftirgrennslan kemur þó annað í ljós.

Bárður Engilberts, sérfræðingur í fangelsismálum, segir þetta vera misskilning hjá Erlendi. Sjálfur  hafi hann [Bárður] komið að undirbúningi frumvarps til laga á sínum tíma, sem ráðgjafi. Hann hafi áralanga reynslu af fangelsismálum, bæði í N-Kóreu og Lýbíu.

Bárður segir málið einmitt vera að lengja fangelsisvist án þess að bæta við gistirýmið. Það, eitt og sér, sé þó ekki nóg. Með lengingu refsivistar án fleiri fangaklefa þarf að setja tvo eða fleiri fanga saman í klefa. Hvernig fangar eru valdir saman í klefa er lykilatriði við hina raunverulegu þyngingu refsingarinnar.

Allir fangar þurfa nú að ganga gegn um ítarlegar rannsóknir og viðtöl. Niðurstaða þess er allnákvæm greining á skapferli, skoðunum, kímnigáfu, vitsmunum, ásamt mörgum fleiri þáttum. Þannig má setja saman ólíka einstaklinga sem ekki munu þola návistir hvers annars. Þannig verður vistin óbærilegri og refsingin þ.a.l. þyngri.

„Framsóknar- og listamenn henta t.d. vel saman í klefa“ segir Bárður en bætir við, „ég veit þó um eitt tilfelli þar sem það virkaði ekki. Ástæðan mun hafa verið sú að listamaðurinn var sænskur.“

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 24.9.2008 kl. 20:13]

Þú drepur mig.