Læknamafían

Mikið hefur fólk skrafað og skeggrætt um um hugsanleg mafíutengsl ákveðinna bankaeigenda fyrir hrun. Ekki veit ég neitt um það.

Hins vegar er önnur mafía sem lifir ekki einungis góðu lífi hér, heldur virðist hún vera varin með lögum. Læknamafían.

Ég var að horfa á viðtal við Jón Atla Árnason, gigtarlækni, varðandi fæðubótarefni og hann tjáði sína skoðun á því. Allt í góðu með það.

Fyrir 20 árum fékk faðir minn brjósklos. Meðan hann beið eftir að komast í uppskurð lét einhver snillingurinn, læknir, hann hafa lyf til að slá á verkina. Þetta var gigtarlyf. Sterkt gigtarlyf. Hvorki man ég heiti lyfsins né læknisins.

Eftir að pabbi hafði japlað á þessari ólyfjan í viku eða tvær, var hann fluttur akút á spítala. Lyfið hafði etið gat á æðavegg í skeifugörn. Sem sagt. Hann þurfti fyrst að fara í uppskurð að framan áður en hann komst í uppskurðinn á bakinu.

Í leiðinni var skorið á eitthvað. Taug eða eitthvað slíkt, til að draga úr sýrumyndun í skeifugörninni. Í þeim tilgangi að fýta fyrir að sárið gróði.

En...það hafði þær hliðarverkanir að pabbi hafði minni matarlyst en áður og á stuttum tíma breyttist hann smám saman úr feitum karli með ýstru í grannvaxinn mann.

Ok, fínt. Kunna einhverjir að segja. En það sem situr eftir er kunnáttuleysi læknanna. Þeir höfðu ekki grænan guðmund um hvað þeir voru að gera. Bara tilraunir við lyfjagjöf og svo aðrar tilraunir við að taka á afleiðingunum.

Málið er þetta. Stundum vita læknar hvað þeir eru að gera, en ekki alltaf. Þeir myndu þó stikna í helvíti fyrr en að viðurkenna að þeir viti ekki hvað skuli gera. Þeir eru bara mannlegir eins og ég og þú. Langt frá að vera guðir. Því skyldi ávallt taka ráðleggingum lækna með þeim fyrirvara, að þeir eru menn og jafn mistækir og hver annar.

Skítt með rússnesku mafínuna. Við þurfum að losa okkur við íslensku læknamafíuna.

Athugasemdir

[Eygló, 30.10.2009 kl. 02:47]

Því er nú fjandans verr að þetta er að mestu rétt hjá þér.
Annars hef ég verið heppin með alla slíka hjálp. Ef ég er í vafa hika ég ekki við að fara til annars læknis/sjúkraþjálfa eða þ.u.l.
Einu sinni sagði læknir m.a.s. við mig að best væri að hætta; þetta gengi ekki og væri bara orðin sóun á peningum og tíma. ÞETTA KANN ÉG AÐ META.

Lyf eru yndisleg þegar þau passa og er beint að þeim sem þau þola.

Svo "skemmtilega" vill nú til að JAÁ er giktarlæknir minn og hefur ansi ákveðnar skoðanir. Þó ekki mikið ákveðnari en mínar : )

Ég vildi að sem fæstir þyrftu að taka lyf en svo er ekki....

ANNAÐ sem ég er hlynnt eru vítamín, lýsi og fáein önnur efni sem hafa sannað sig. EN HERRA MINN trúr hver ætli sé veltan í heilsu/náttúru/plöntu eitthvað sem selt er á þúsundir og enginn finnur mun af nema sá sem er svo heppinn að fá svokölluð lyfleysuáhrif (placebo)

Ég er ekki að níða þetta allt niður, þetta er bara orðið svo yfirgengilegt, nákvæmlega eins og lyfin.

Fyrirgefðu hvað þetta varð langt, ég var komin í ham, jafnvel Abraham.