Er Evrópusambandið hlýrra en íslenskur moldarkofi?

Nú lítur út fyrir að fátt sé til fyrirstöðu að innan fárra ára verði öll ríki fyrrum stríðshrjáðrar Júgóslavíu gengin í Evrópusambandið. Vekur þetta upp spurninguna um hvort Ísland skuli standa utan eða innan téðs sambands.

Jóhann Engilberts, talsmaður Samtaka Evrópusinnaðra íslendinga, segir nú vera vert umhugsunarefni fyrir vora þjóð, hvort hún vilji standa úti í kuldanum eða inni í hlýjunni.

Mófreður Rögnvaldz, talsmaður Félags áhugamanna um alþjóðlega einangrun, vísar orðum Jóhanns á bug. „Þeir ættu bara að vita hve hlýtt getur orðið í moldarkofa“ segir Mófreður. „Ekki eru norsarar þarna og samt búa þeir ekki í moldarkofum.“

Bergmálstíðindi leituðu álits Bergs Böðvarssonar, sérfræðings í Evrópumálum. Hann tekur undir með Evrópusinnum. „Íslendingar eru eins og starfsmaður sem vinnur vinnuna, en þiggur ekki laun“ segir Bergur. „Einnig er ekki rétt að bera okkur saman við norðmenn. Þeir hita trékofana upp með olíunni sinni. Þótt íslendingar búi margir hverjir enn í andlegum moldarkofum, eru þeir þó einungis andlegir.“

Stuðningsmenn ESB höfðu betur

Uuuuuuaaaaaaaaahhhhhhhh!

Ahh. Þetta var góður geispi.

Berst við Whitney

Bílar og ég

Bílar eru svo sem ágætir, sem slíkir. Koma manni milli staða, svona yfirleitt. Ég hef aldrei haft sérstakan áhuga á bílum, né öðrum ökutækjum.

Þegar ég hugsa til baka, minnist ég þess þegar ég var stráklingur. Margir vina minna höfðu mikinn áhuga á bílum og mótorhjólum. Minningin um þegar verið var að spá í einhvern bílinn eða eitthvert hjólið. Menn stóðu í hálfhring, kring um hjólið, eða við bílinn og horfðu. Spáðu og spekúleruðu í fyrirbærinu (bílnum/hjólinu). Töluðu, en um fram allt horfðu. Þetta skildi ég aldrei og fannst hin mesta tímasóun. Enda fór ég fljótlega að skjálfa af kulda í þessari kyrrstöðu og kom mér bara heim.

Önnur minning. Þá var ég rúmlega tvítugur. Var að vinna við rafkerfi sem og ísetningar og viðgerðir á allskyns raf- og rafeindatækjum fyrir bíla. Í einni pásunni voru vinnufélagarnir að tala saman um bíla. Þ.e.a.s. hvað þessi eða hinn væri flottur eða kraftmikill, eða eitthvað á þeim nótunum. Ég þagði en fylgdist með. Ég man ekki hvort til mín var beint spurningu eða hvort ég bara kommentaði að eigin frumkvæði. Ég sagði að fyrir mér væru bílar eins og skór. Ég notaði skó til að ganga í og komast leiðar minnar (jú, reyndar eru einhverjir haldnir skóblæti). Svipað væri með bílana. Jújú, það er gaman þegar skórnir eru flottir og haganlega gerðir, en að ég hafi einhvern sérstakan áhuga á þeim...nei. Einn félaganna varð mjög hissa. „Engan áhuga á bílum? En þú ert að vinna við bíla!" Þótt ég ynni við skúringar myndi ég ekki endilega þurfa að hafa brennandi áhuga á moppum og skúringafötum, er það?

Í dag átti ég erindi í verslun í Árbænum. Í bakaleiðinni ákvað ég að keyra hring á bílasölunum, sem þar eru allar í einum hnappi. Jújú, þarna voru alveg flottir og fínir bílar. Því ætla ég ekki að neita. Alla vega einn og einn innan um. En verðið! Einn og einn, á stangli voru á milljón mínus. Hinir á tvær, þrjár, fjórar, fimm, ... milljónir. Myndi ég fara að kaupa mér bíldruslu á fimm milljónir?!! Nei, ekki ég. Sér í lagi ekki þegar verðfall bíla er eins og það er, milli ára.

Ég keypti mér notaðan bílskrjóð fyrir þremur og hálfu ári, á 300.000 kall. Hann hefur sko þjónað mér vel sá. Fyrir utan venjulegt viðhald, eins og að endurnýja bremsuklossa og borða, skipta um dempara og slíkt, hefur hann einu sinni bilað og ég get sjálfum mér um kennt fyrir það. Var farinn að heyra dularfullt hljóð í vatnsdælunni árið 2005. Gerði samt ekkert í því þar til í fyrra, þegar dælan gaf sig. Þennan eðal hrísgrjónavagn hef ég keyrt um 80.000 kílómetra síðan ég keypti hann. Um langt skeið ók ég milli Kópavogs og Borgarfjarðar, í og úr vinnu. Aldrei hikst. 7-9-13. Mér þykir vænt um þennan dygga þjón minn og ef einhver ætti skilið Fálkaorðuna fyrir störf í almannaþágu, eða fyrir eflingu samgöngumála, er það hann. Hann er ekki fullkominn, frekar en nokkurt okkar. Hann er haldinn sama sjúkdómi og margir jafnaldrar hans sömu gerðar. Rafmagnsrúðurnar bila. Það kalla ég þó varla bilun, meðan vélin gengur eins og klukka og annað er í lagi. Meðan hann kemur mér í og úr vinnu, gerir mér kleift að sækja krakkana mína og koma þeim síðan í skólann eftir pabbahelgarnar, gerir mér kleift að fara að versla og sinna öðrum erindum. Þá er mér svo slétt sama þótt einhverjar fokkings rafmagnsrúður eru tip-top eða ekki. Ég er ekki tilbúinn að borga milljónir fyrir hágæða rafmagnsrúður. Ég mældi bensíneyðsluna hans á tímabili, þegar 99% míns aksturs var milli Borgarfjarðar og höfuðborgarsvæðisins. 6,4 ltr./100 Km. Þá þegar var hann ekinn yfir 100.000 Km.

 

Tölum heldur um rafmagnshljóðfæri, eða einhverjar þannig alvöru græjur. Þá skal ég standa í hálfhring og horfa...og hlusta.

Óseldir bílar hrannast upp

Olsen Olsen, hjá Obama?

Hillary Clinton þarf að öllum líkindum að lúta í gras fyrir keppinauti sínum, Barack Omaba. Talsmaður hennar segir hana taka ósigrinum óvenju vel, enda sjái hún nú loksins fram á gott frí, með sinni fjölhæfu dóttur, Chelsea og sínum fjölþreifa eiginmanni, Bill. Henni skipti engu hver andstæðingurinn er. Hvort heldur er svartur eða hvítur, múslimi eða kristinn, karl eða kona. Fyrir öllu hafi verið að komast reglulega í sjónvarpið, á besta tíma. Hún hyggist nefnilega í framhaldinu hefja framleiðslu á bakkelsi, í samkeppni við Betty Crocker. Þá sé gott að hafa þekkt andlit.

 

Hillary er hefðarfrú og dama.

Henni er líka nokkurnveginn sama

þó sigri hana svertinginn Obama.

Segist ætla í leyfi til Bahama.

Gardínuglæpasaga

Fyrr í vetur keypti ég mér nokkrar gardínur fyrir Z brautir. Þetta voru tvennskonar gardínur; 4 stk ca 120 x 200 cm og 2 stk. ca 150 x 200 cm. Þær fékk ég tilbúnar, í Rúmfatalagernum og greiddi ég rúmlega sjö þúsund kall fyrir þær. Man ekki hvort sturtuhengið var inni í því verði eða ekki.

Fyrir stuttu fór ég svo, ásamt krökkunum mínum, að finna nýjar gardínur í herbergin þeirra. Við fórum í IKEA og tvær verslanir Rúmfatalagersins, en hvergi voru til gardínur fyrir Z brautir. Því varð úr að ákveðið var að leita í gardínubúð hér í borg og velja efni og láta útbúa gardínurnar. Um er að ræða 4 stk. 187 x 180 cm gardínur, en úr sínu hvoru efninu (2 og 2). Ég var búinn að fara með stráknum, um daginn, að velja efni fyrir hann. Í dag fórum við dóttirin síðan að velja efni fyrir hana og panta síðan gardínurnar.

Eftir að hafa tilkynnt afgreiðsludömunni efnisvalið og málin lagðist hún í reiknivélina og reiknaði feiknarinnar býsn. Síðan tílkynnti hún okkur verðið...

FJÖRUTÍU OG ÞRJÚ ÞÚSUND KALL! eða til að hafa það nákvæmt, 43.006 krónur!

Ég verð ósjaldan kjaftstopp, en þarna var ég það. Fjörutíuofþrjúþúsundfokkingkall og ekki eins þetta sé sérinnflutt silki. Ef ekki hefði verið nema vegna þess þetta var handa krökkunum og þau búin að velja efnið og allt, hefði ég þakkað pent og farið. Ég kyngdi hinsvegar blóðinu eftir kjaftshöggið og borgaði.

Þá spurði ég hvenær gardínurnar yrðu tilbúnar. Átti von á að það yrði í vikunni næstu. Eitthvað væri ég nú að borga fyrir.

Eftir þrjár vikur.

Say what?!!!

Það er nú ekki eins og gardínusaumur sé sá flóknasti í heimi, eða hvað?

Þetta er í síðasta skipti sem ég læt sauma fyrir mig gardínur.

Virðisaukaskatturinn af þessum gardínum er hærri en verðið sem ég borgaði fyrir Rómfógardínurnar.

Bzzzz vinkona

Ég held ég hafi eignast aðdáanda, úr dýraríkinu. Hún gerði sig heimakomna hjá mér fyrir stuttu. Fáum dögum síðar var hún aftur mætt. Gott ef hún kom svo ekki aftur daginn þar á eftir, þótt ég muni það ekki alveg. Allavega. Þegar ég var á leið út, í morgun, kallaði hún í mig. Ég geng að glugganum hennar og sé þá hvar hún er mætt, með vinkonu sína með sér. Úff. Það er ósköp notalegt að eiga fluguvinkonu, en ég er ekki viss um að ég vilji fá allan vinkonuskarann hennar líka.

Sandskatan mótmælir

Sandskatan, Samtök hagsmunaaðila að hagsmunasamtökum, stóð fyrir allsherjar flautukonsert í dag. Á efnisskránni var meistaraverk Atla Heimis, Flautað úr þokunni.

Þótt tónleikarnir hafi að mestu leiti verið hugsaðir sem afþreyging og upplyfting notuðu félagsmenn tækifærið og mótmæltu í leiðinni, skorti og háu verði á gasi.

Bílstjórar hættir mótmælum

Auknar tekjur af lestri Bergmálstíðinda

Í nýrri könnun á tengslum tekna og menntunar fólks, miðað við áhorf, hlustun eða lestur fjölmiðla, má sjá sterk tengst milli tekna og lesturs vefmiðla. Menntun virðist hafa minna að segja, þótt hálærðir spekingar skeri sig úr. Þeir virðast lesa Lögbirtingablaðið, Wikipediu og Google.

Hvað tengst tekna og fjölmiðla áhrærir, kemur fram að því meiri tekjur menn hafi þeim mun meiri lestur Bergmálstíðinda. Þeim mun minni tekjur virðast tengjast minni lestri Bergmálstíðinda, en þeim mun meira áhorfi á danska sjónvarpsþætti RÚV.

Mönnum virðist ekki ljóst orsakasamhengið, en Bergmálstíðindi eru þess full viss að tekjurnar hafi ekki áhrif á lesturinn, heldur öfugt. Því er það lykilatriði fyrir alla þá sem vilja auka tekjur sínar að auka lestur Bergmálstíðinda.

Vel launaðir menntamenn fylgjast með RÚV og mbl

Húðgötun

Maðurinn hefur skreytt sig á ýmsan máta, frá aldaöðli. Hvort heldur er að gata á sér líkamann, sprauta í hann bleki og fleira mætti nefna.

Nú hefur færst í vöxt, á vesturlöndum, að fólk láti gata sig víðar en bara í eyrum, eins og áður tíðkaðist einna helst. Ég man þegar ég var pjakkur og eldri systkyn mín voru á gelgjunni, að þá var tískufyrirbrigði að fá sér lokk í nef, eða eyra. Ég man t.d. eftir bróður mínum og vinum hans að gera sjálfir göt í eyrun. Einhverjum árum síðar, þegar ég var sjálfur bullandi gelgja fengu strákar á mínu reki sér gjarnan eyrnalokk(a). Þetta var á árunum eftir 1980.

Ætli ég hafi ekki verið 13 ára þegar ég gerði gat í eyrað á mér og ári síðar lét ég skjóta annað gat í sama eyra. Árið þar á eftir gerði ég 3ja gatið, en lét það gróa aftur þar sem það lá óþægilega nálægt brjóski og var sárt að hafa í því lokk. Þegar ég var svo líklega 19 ára lét ég skjóta gat í hitt eyrað.

Í dag sér maður fólk með göt á ólíklegustu stöðum þótt suma staði sjái maður reyndar ekki

Það skiptir vissulega máli að gæta fyllsta hreinlætis. Ekki síst meðan sárið er að jafna sig. Þá hljóta göt í munni að vera sérlega viðkvæm.

Ég held samt að hin týpísku göt í eyrnasneplum séu yfirleitt tiltölulega meinlaus. Börnin mín bæði hafa fengið göt í eyrun, en ég er þó ekki viss um að ég legði blessun mína yfir að þau fengju sér göt hvar sem er.

Húðgötun veldur áhyggjum

Aldarafmæli embættissetu borgarstjóra

Í dag eru liðin 100 ár síðan borgarstjórinn í Reykjavík tók við embætti. Í tilefni þess stendur Reykjavíkurborg fyrir hátíðardagskrá í Ráðhúsi Reykjavíkur, klukkan 15, þar sem borgarstjóri sjálfur mun flytja tölu. Talan sú mun vera gyllt tala af fyrsta embætisfrakka hans. Sú eina sem varðveist hefur.

Á hátíðardagskránni koma m.a. fram Kvenna- og Karlakórar Reykjavíkur, Tríó Reykjavíkur og Lúðrasveit Reykjavíkur. Leikfélag Reykjavíkur mun flytja einþáttunginn „Ég man þá tíð, eða ekki“ eftir Reykjavíkurskáldið Ólaf Friðrik. Kvenfélag Reykjavíkur mun sjá um kaffisölu.

Aldarafmæli embættis borgarstjóra