Enn um speglamisrétti Hagkaupa

Ég reit færslu þann 18. janúar sl. Þá hafði ég lagt leið mína í Hagkaup í Smáralind. Án þess að endurtaka alla romsuna frá í téðri færslu, komst ég sumsé að því að í fatadeildunum höfðu dömurnar spegil í hverju horni, eða sex stykki, meðan við herrarnir urðum að láta okkur duga einn skitinn spegill. Einn spegil í allri herradeildinni, takk fyrir. Þá eru undanskildir speglarnir í mátunarklefunum, sem vitanlega eru ætlaður báðum kynjum. Hver fer í mátunarklefann að máta húfu? Eftir að hafa komið athugasemdum á framfæri, til manns sem sagðist ætla að koma þeim til skila, yfirgaf ég sjoppuna. Ég hugðist þó kanna málið síðar, er ég ætti leið í þangað næst.

Í gær, þremur vikum síðar, áttum við feðgarnir erindi í umrædda verslun, Hagkaup í Smáralind. Þar sem við völsuðum um verslunina, vaknaði litli neytendafrömuðurinn í mér og ég tók rúnt um fatadeildirnar.

Status quo.

Engin breyting. Greinilega enginn áhugi á að gæta samræmis í speglamálunum á þeim bænum. Kannski er ég eini karlmaðurinn sem vill spegla sig? Ég efast reyndar um það. Allavega, þá hefur maðurinn annað hvort ekki komið til skila því sem hann lofaði, sá er hefur með málið að gera gæti ekki verið meira sama um viðskiptavini sína af karlkyni, eða einhver er of upptekinn við að bora í nefið.

Það var þó gaman að fá tækifæri til að gera heimildarmynd með síma, sem ég og gerði. Ég gekk annan rúnt með símann á lofti. Ég gekk reyndar ekki alveg umhverfis deildirnar við myndatökuna, heldur lét 3/4 duga. Þó fengu fimm speglar dömuleidarinnar, af sex, hlutverk í myndinni.

Vesgú

Framhald síðar.