Nágrannar

Það er gott að eiga góða nágranna. Ég á reyndar alla flóruna af nágrönnum. Góða sem slæma, sem og hina sem ég hef lítið af að segja. Þeir falla í góða flokkinn.

Einhverntíman hef ég bloggað um slæma nágranna minn og læt þar við sitja. Enda lítið gaman að hugsa og tala um leiðinlegt fólk. Hins vegar er gaman að tala vel um skemmtilegt fólk.

Ég á afskaplega yndæla nágrannakonu. Hún heitir Hjördís, er líklega um sjötugt og býr í næstu íbúð við hliðina. Við erum miklir mátar. Hún talar vel um föðurbetrungana mína á til að gauka að mér slikkeríi handa þeim. Reyndar skondið að mér virðast alltaf fylgja nágrannakonur sem bera nafnið Hjördís, en það er annað mál.

Í gærkvöldi, föstudags, kom ég heim rétt rúmlega sjö. Á ganginum stóð Hjördís ásamt manni sem hafði meðferðis forláta ramma. Þar sem ég er í þann mund að ganga inn til mín kallaði Hjördís og spurði; „Brjánn. Ertu ekki handlaginn með hamar?“ Ég svaraði um hæl, „Jú. Ég er afskaplega handlaginn með hamar.“ Ég sneri við til að kanna málið nánar. Þá innihélt ramminn góði viðurkenningarskjal frá Reykjavíkurhreppi, fyrir snyrtilegt umhverfi hér á Bakkanum. „Nohh. Það er ekkert annað.“ sagði ég og kom í sömu andrá auga á nagla sem stóð úr vegg á hentugum stað fyrir rammann góða. „Hengjum við hann ekki bara upp hér? Hér verður hann í öndvegi.“ Það varð úr.

Í hádeginu í dag, laugardag, skrapp ég í búð. Þegar ég kom heim, klukkan tólf, sá ég að enginn var ramminn á naglanum. Ég bankaði upp á hjá Hjördísi og í sameiningu furðuðum við okkur á hver gæti í ósköpunum hafa fjarlægt hann. Hvorugt okkar varð vart við umgang í gærkvöldi og því tæplega hægt að skella skuldinni á unglingapartí og drukkin ungmenni. Munandi að í gamla daga þótti stundum sumum við hæfi að taka með sér minjagripi eins og húsreglur stigahúsa, eftir partý.

Hún velti fyrir sér hvort okkar klikkaði sameiginlegi nágranni gæti hafa gert það. Ég taldi það ólíklegt. Hann skildi varla texta skjalsins frekar en textann á miðanum í kjallaranum, sem biður fólk að loka ávallt dyrunum að geymsluganginum og hjólageymslunni.

Málið er því allt hið dularfyllsta. Rannsókn ráðgátunnar er þó hafin og er nú í fullum gangi, undir styrkri stjórn inspectors Hjördísar.

Athugasemdir

[Brattur, 24.10.2009 kl. 13:40]

Þetta er spennandi og dularfullt mál... bíð spenntur eftir að fá frekari fréttir...

[Brjánn Guðjónsson, 24.10.2009 kl. 15:37]

nýjustu fréttir. Inspector Hjördís bankaði upp á hjá mér og tilkynnti mér fund rammans. hann fannst óskemmdur úti í garði. ég veit svei mér ekki hver tók hann niður, en fundinn er hann og hann mun aftur fá sinn sess, í öndvegi.

[Brattur, 24.10.2009 kl. 15:55]

Magnað... álfar og huldufólk að verki ekki spurning...

[Brjánn Guðjónsson, 24.10.2009 kl. 16:41]

klárlega álfaskrattar

[Þráinn Jökull Elísson, 24.10.2009 kl. 22:27]

[M.G.Ingibergs. (IP-tala skráð) 24.10.2009 kl. 23:51]

eru álfar kannski menn ? (ég veit, ég veit.....hann átti samt rétt á sér)

[Steini Tuð (IP-tala skráð) 26.10.2009 kl. 15:53]

Já það er merkilegt þetta með að taka minjagripi eftir party, Húsreglur slökvitæki og svoleiðis.

En það er gott að ramminn góði fanst, sá sem að lét hann út í garð vildi hann ekki bara að skjalið væri í þessu "snyrtilega umhverfi" ???

[Brjánn Guðjónsson, 26.10.2009 kl. 19:28]

örugglega Steini