Vonbrigði

Er þær fréttir bárust mér til eyrna að Borgarahreyfingin hefði ákveðið að blanda saman tveimur þingmálum og stunda pólitísk hrossakaup upplifði ég vonbrigði.

Í fyrsta sinn síðan ég fékk kosningarétt fann ég þá sterku tilfinningu í vor að hafa kosið rétt. Ég kaus Borgarahreyfinguna. Fólk sem að því virtist hafði réttlætistilfinninguna að leiðarljósi og sagðist ætla að fylgja sannfæringu sinni. Fólk sem hafði lýst þeirri skoðun sinni að aðildarviðræður við €vrópusambandið og aðildarsamningur væri forsenda þess að geta tekið afstöðu um hvort Íslandi væri betur borgið innan sambandsins eða utan þess.

Gerist það, að þingfólk Borgarahreyfingarinnar setji ákveðna lyktan eins þingmáls sem skilyrði fyrir afstöðu þeirra í öðru þingmáli, eru þau að stunda pólitísk hrossakaup. Eitthvað sem ég hef helst tengt flokkum Sjálfstæðis- og Framsóknar.

Ég á mér enn þá von að þau sjái að sér. Að öðrum kosti mun fullvissa mín um rétt ráðstöfuðu atkvæði breytast í eftirsjá.

Óbreytt stefna Borgarahreyfingarinnar varðandi ESB

Það merkilegasta við Moggann

Er að vitna í tíma og ótíma í afdankaða strjórnmálamenn.

Hver man ekki eftir fréttum sem byggðar eru á bloggfærslum ónefnds fv. stjórnmálamanns?

Þar sem njóli úti í bæ tjáir sig um eitthvað. Þá hafa Moggamenn ótímabær þvaglát yfir því.
Einhver fyrrverandi fretar og sumir hnusa og dásama fnykinn.

Svo mætir gamall bankastjóri og leysir út úldinn fret og haldin er hallelújasamkoma um fnykinn!

hvernig væri bara að gefa úr óháð fokking blað, án taps og afskrifta?

Engin ríkisábyrgð á Icesave

Fúskarar fyrri ára notuðu Reykjalundsplast

Vorið 2007 keypti ég stórt einbýlishús í Borgarnesi ásamt minni þáverandi, af landsþekktum rútuforkólfi. Kominn var tími á ýmislegt, hvað viðkom viðhaldi á húsinu.

Kjallara hússins hafði hann nýtt að hálfu sem geymslu og að hálfu sem gistirými fyrir rútubílstjóra sína. Í kjallaranum var stórt herbergi sem var upprunalega kyndiklefi og þvottahús. Við rústuðum út gamla olíuofninum og breyttum herberginu í eldhús. Til stóð að útbúa leiguíbúð í kjallaranum.

Við fengum tvo gamalreynda pípara í málið, sem unnu verkið af fagmennsku.

Í leiðinni var frárennslinu úr vöskum og þvottavélum breytt og því beytt í aðra lögn. Þá kom upp vandamál. Þó voru þetta bara frárennslislagnir úr eldhússvaski og þvottavél. Ekkert skólp. Það fór í aðra lögn.

Allt í einu fóru niðurföll að stíflast og yfirfyllast, færi einhver að vaska upp, svo upp úr flæddi.

Pípararnir voru kallaðir til á ný og málið skoðað. Í ljós kom að lögnin reyndist sífluð og því flæddi upp úr niðurfalli, utandyra, sem tengdist inn á sömu lögn.

Farið var í Húsasmiðjuna og leigð brotvél og hafist var handa við að brjóta upp steinsteypuna.

Í ljós kom að þeir sem höfðu lagt lagnirnar á sínum tíma notuðust við Reykjalundarplaströr, sem alla jafna voru notuð í kaldavatnslagnir, inn í hús. 100mm rör sem þarf ekki mikið meira en dauða mús til að stífla en eftir að hafa brotið upp dágóðan hluta gólfsins, sem og stéttarinnar fyrir utan, var málinu bjargað með nýrri lögn og nýju utanhússniðurfalli.

Allt fór þetta vel á endanum, en ég man upphrópun píparans þegar hann sagði; „Þetta er Reykjalundsplast!“

Reykjalundur-plastiðnaður í þrot

Innrásarvíkingar dæmdir fyrir auðgunarbrot

Tveir innrásarvíkingar, sem hafa um árabil stundað þá iðju að raka til sín verðmætum Bónusverslana, er nema um 40 þúsund krónum, hafa nú verið dæmdir fyrir athæfið.

Lengi vel var útlit fyrir að málið yrði látið niður falla, en eftir hörð mótmæli krakkanna á kössunum, ákvað Bónus að láta undan og kæra málið.

Helst má þakka slyngum lögfræðingum og hentugum dómurum að dómurinn varð ekki þyngri en raun ber vitni, sem og að auðgunarbrot þykja ekki stórmál hér á landi svo lengi sem upphæðin er nógu há. Eins munu þeir hafa gert Bónusi glæsilegt tilboð um afskrift helmings upphæðarinnar, sem þykir hafa leitt til mildunar dómsins.

Annar þeirra var dæmdur til sektar en hinn ekki. Hvorugur þarf að taka út refsivist.

Hvernig smitast grasbítar af sýktu kjöti? Einhver?!!

Landbúnaðarráðherra vill innleiða matvælalöggjöf Evrópusambandsins, þó með þeirri undantekningu að leyfa ekki innflutning á hráu kjöti.

Margir óttast að hrátt kjöt geti borið með sér sjúkdóma.

Þó virðist ráðherrann ekki óttast að sjúkdómarnir berist í menn, hunda, refi, minka, eða aðrar hérlendar dýrategundir sem reglulega leggi sér kjöt til munns.

Nei, því í frétt Ríkisútvarpsins tiltekur hann sérstaklega hve mikilvægt sé að verja íslensku húsdýrin; kýr, kindur og hesta. Dýr sem eru grasbítar og eftir því sem ég kemst næst, líta ekki við ketmeti.

 

Eigi einhver leið hér um sem kann skýringu á hvernig sýkt kjöt gæti smitað þessar skepnur má endilega útskýra það fyrir fáfróðu borgarbarninu, mér.

 

Popppunktur

Var að horfa á síðasta Popppunktsþáttinn áðan. Skemmtilegur þáttur, finnst mér.

Ég fór að fikta í MediaPlayer og fann þar fídus að geta spilað myndina hægar eða hraðar. Hraði myndar og hljóðs breytist án þess að hljóðtíðnir breytist, eins og gerist þegar plata er spiluð hægar eða hraðar.

Svolítið fyndið að þegar spilað er á hálfum hraða, virka allir eins og þeir hafi drukkið eitthvað mun sterkara en vatn.

Mér er flökurt

Mikil aukning hefur orðið á nauðungasölum á árinu. Eins heyrði ég að fjárnámsbeiðnum hefði fjölgað um tíu af hundraði.

Hvaða fólk ætli sé hér um að ræða? Sjálfsagt ýmiss konar fólk. Örugglega eru þarna inn á milli skítakarakterar. Þeir finnast í flestum hópum þjóðfélagsins. Þarna er þó örugglega líka fólk sem ekki drýgði alvarlegri glæpi en að ráða ekki við síhækkandi húsnæðislán. Fólk sem örugglega hefur viljað standa í skilum, en ekki getað. Fólk sem talaði fyrir daufum eyrum þegar það mætti á fund bankastjórans, að biðjast miskunnar.

Auðvitað nennir enginn að sóa dýrmætum tíma sínum í að tala við almúgann. Hvað þá að afskrifa eitthvað af þeim „smáaurum“ sem það lið skuldar. Málið heldur sent til einhvers afætufyritækjanna sem nærast á ógæfu fólks. Fyrirtækjanna sem ráða til sín lögfræðinga sem fá ekki betri djobb en að gerast rukkarar. Já, ég er að tala um innheimtufyrirtækin. Öll með tölu.

Svo dúkka upp tveir lúserar sem fengu milljarðalán til kaupa á ríkisbanka, á útsölu. Mennirnir hafa ekki lufsast til að borga þetta lán á þeim 6 árum sem liðin eru síðan. Reyndar var gefin út stefna sem, obbossí, týndist bara siona. Æjæ. Svo ætlast þeir til að fá niðurfellda hálfa skuldina, alls um 3 milljarða. Þrjú þúsund milljónir. 3.000.000.000 kall!

Brandarinn er ekki búinn. Nei aldeilis ekki. Það besta er eftir.

Stjórn bankans ætlar að funda um málið!

Möo. þá á að skoða málið! Halló! Ég hefði búist við að mönnunum tveimur yrði sýndur fingurinn, eða í besta falli hlegið að hugmyndinni.

Það kemur sem sagt til greina að afskrifa milljarðana þrjá hjá þessum mönnum, á sama tíma og þeir eru vel borgunarfærir. Í það minnsta sá yngri.

En að afskrifa þúsund sinnum lægri skuldir hjá alþýðufólki. Nei það má ekki.

 

Gubb!

 

Rúmlega 100 fasteignir á uppboð

2007

Um að gera, þegar maður semur lag árið 2009 um 2007, en að hafa það svolítið 1986.

<-- gumsið rataði í spilarann. Ég er rosalega 1986 núna.

Stæði í flugvélum

Michael þessi O&#39;Leary, forstjóri Ryanair vantar ekki hugmyndirnar.

Var það ekki hann sem átti hugmyndina um að selja inn á salernin? Hvort hugmyndin var fast gjald eða hvort rukkað skyldi eftir þyngd úrgansgins veit ég ekki.

Nú er hugmyndin að bjóða upp á stæði í vélunum. Ekki veit ég hvort það standist alþjóða öryggisstaðla að leyfa lausa hluti í flugvélum, eins og farþega á barstólum. Hugmyndin er samt ekki endilega svo galin, sem slík.

Komi eitthvað fyrir í flugi og vélin hrapar, held ég að yfir höfuð skipti litlu máli hvort maður er bundinn í sæti eða laus. Líklega eru allir jafn dauðadæmdir hvort eð er, í flestun tilfellum. Hvað svo sem öryggisreglur segja. Því skiptir litlu máli hvort maður drepist á barstól eða bundinn í sæti. Á barstólnum yrði dauðinn amk. ókeypis.

Ókeypis flug fyrir standandi farþega?

Skóblæti kvenna

Það hefur löngum verid talið að konur séu haldnar skóblæti.

Sumar þeirra fara í búðir að kaupa sér stígvél, kannski fyrir 30 þúsund kall, eða meira.

maður spyr sig, til hvers?

Jú, konur hafa gjarnan sagt að þegar þær sjái herra líti þær á skóna þeirra, til að meta hvort þeir væri danshæfir. Gamlar konur aðallega.

Kommon! karlmenn spá ekki í skó og nota gömlu, slitnu, skóna sína út í hið óendanlega.

Þegar karlmaður hittir konu, lítur hann ekki á skóna hennar. Ó nei. Hann skoðar annað en það. Hann horfir á vöxtinn. Rassinn, og brjóstin, ásamt öðru. Vitanlega spila sérþarfir hvers og eins þar inn. Sumir vilja stór brjóst og arðir minni. Annars er það persónan sem öllu skiptir. Ekki brjóstin eða rassinn. Það er annað mál.

Karlmenn hafa hisvegar engan áhuga á skóm.

Því er það stór merkilegt að konur eyði tugum þúsunda í skó, til þess eins að geta haft í frammi meting hvor gegn annari, því okkur karlmönnunum er slétt sama.