Hér um árið...

...sátu tveir menn og átu vínarbrauð. Annar ónefndur en hinn ku hafa verið Framsóknarmaður.

Þeir tóku þá einhliða ákvörðun að vélbyssuvæða fjallkonuna fögru og senda hana af stað í leiðangur með Bush og hans geðfelldu kónum.

Ég vona að mennirnir eigi góðan svefn.

Æfir vegna pyntinganna

Vinnufundur í Valhöll

Mikið þakka ég Mogganum fyrir að færa oss fréttir af vinnufundi í Valhöll.

Þar kennir ýmissa grasa.

Sjóður 9 vill auka fylgi flokksins sem nemur neikvæðri ávöxtun sjóðs 9.

Annar „sagðist fullyrða, að ástæðan fyrir því að vinstriflokkarnir boðuðu til kosninga á þessum tíma væri sú að þannig gætu þeir valdið Sjálfstæðisflokknum mestum skaða.“ Hann gleymir hins vegar þeirri staðreynd að það var maður að nafni Geir Hilmar Haarde sem, á föstudegi í janúarlok, boðaði til kosninganna.

Sjóður 9 sagði enn fremur að „Íslendingar standi frammi fyrir gríðarlegum vanda í ríkisfjármálum. Útlit væri fyrir 150-170 milljarða halla á ríkissjóði á þessu ári og það stefni í annað eins á því næsta. Úrræði vinstriflokkanna væru að hækka skatta og lækka laun.“ Hann gleymir þeirri staðreynd að ríkið hefur aðeins tvenn úrræði til að stoppa í fjárlagagöt. Hækka skatta og/eða skera niður útgjöld. Simple as that. Komið hafa fram tillögur um hátekjuskatt. Skatt sem t.d. snerti enga með laun undir hálfri milljón á mánuði, en þýddi kannski svo mikið sem þrjú þúsund krónur aukalega fyrir þann sem hefur sex hundruð þúsund. Myndi það kallast skattpíning? Hinn kosturinn, niðurskurður, myndi vitanlega fela í sér niðurskurð á opinberri þjónustu. Sem aftur myndi þýða fækkun starfa. Af tvennu illu, hvort ætli sé betra að segja upp fólki eða skerða starfshlutfallið og halda fólkinu?

„Sjálfstæðisflokkurinn teldi hins vegar að eina leiðin til að auka tekjur ríkisins væri að stuðla að því, að skattstofnarnir braggist þannig að það skapist tekjur og verðmæti.“

Hvað þýðir þetta, að skattstofnarnir braggist? Túlkur! Someone! Hvernig braggast skattstofnar? Með að taka inn lýsi?

Mér dettur tvennt í hug. Hækka núverandi skattstofna og/eða búa til nýja. Hátekjuskattur kannski. Tja, nema Sjallar stefni að endurupptöku eignaskatts. Hvað þýðir, að skattstofnar braggist, annað en hækkun skatta eða tilurð nýrra skatta?

Er þetta ekki bara skýrt dæmi um innantómt orðagjálfur? Auðvitað munu þeir hækka skatta og skera niður. Gulli á vel brýndan heilbrigðisskurðarhníf. Þeir geta notað hann áfram.

Þarf að vinna litla sigra á hverjum degi

Kjósum með hjartanu

Ég verð að viðurkenna í upphafi að ég kaus Samfó síðast og stóð í þeirri trú að samstarf þeirra með Sjöllum væri skársti kosturinn.

I was wrong.

Ég tel reyndar að skársti kosturinn fyrir mig og mínar skoðanir hafi verið að kjósa Samfó. Hinsvegar óraði mig ekki fyrir að Samfó myndi verða eins og kúguð eiginkona í hjónabandi. Einhvern veginn, var það Geir & co sem réðu ferð og mál Samfóar urðu aukaatriði. Sökin er ekki síst þeirra sjálfra að koma sér úr téðu hjónabandi. Þó gerðist það á endanum, en mikið þurfti til.

Stofnaði hún til skyndikynna með Vistri grænum.

Það virkaði sem gagnkvæmt „boost.“ Samfó fékk þá innspýtingu sem hún þurfti til að geta staðið á sínum meiningum. Að sama skapi kom gagnvert element Vinstri grænna inn. Líklega gagnkvæmur skilningur og virðing, sem nauðsynleg eru í samböndum.

Ég viðurkenni jafnframt að í dag vil ég sama stjórnarmynstur áfram. Núverandi ríkisstjórn hefur komið fleiri velferðarmálum áfram, á tveimur mánuðum, en sú fyrri gerði á átján mánuðum.

 

Ég var að horfa á borgarafundinn í kraganum. Satt best að segja fannst mér Valgeir Skagfjörð, frambjóðandi Borgarahreyfingarinnar koma best úr þeim.

Borgarahreyfingin er meira kosningabandalag en flokkur. Samtök allskyns fólks hvaðanæva að sem hefur það eitt að markmiði að efla beint lýðræði. Færa valdið frekar til okkar almúgans.

Þegar spurt var um niðurskurð og skatta benti Valgeir á nýjar lausnir. Græna skatta og fleira. Hann hugsaði meira út fyrir kassann en hinir.

 

Ég verð að viðurkenna að ég hef ekki kynnt mér stefnu Borgarahreyfingarinnar, en mun bæta úr því. Ég hef, hingað til, hallast áfram að Samfó. Ég vil skoða €vrópuaðild af alvöru. Kosti hennar og galla. Fara í viðræður og leggja niðurstöður hennar undir þjóðina. €vrópuaðild snýst vitanlega um svo miklu meira en gjaldmiðil. Á sama tíma verðum við að viðurkenna að lækkandi gengi krónunnar þýðir minna atvinnuleysi en annars yrði. Fyrirtæki sem hafa tekjur erlendis frá væru mun ver settari hefðum við ekki hina ónýtu krónu. Sjálfur starfa ég hjá slíku fyrirtæki, sem vissulega hefur séð samdrátt í tekjum, en minni en hann væri ella. Allt slíkt verður því að skoðast vel og hvergi má hrapa að ályktunum. Það eru engar patent lausnir.

Ég vil kynna mér stefnu Borgarahreyfingarinnar í þeim efnum. Í mörgum öðrum málum get ég örugglega samsamað mig við Borgarahreyfinguna.

Ég hef ekki ákveðið mig en annar þessara flokka, S eða O, koma til greina.

Hvort heldur verður skora ég á alla að kynna sér málin og stefnur flokkanna. Við erum víst enn bundin við að kjósa flokka, en ekki fólk.

Myndi maður ekki geta hugsað sér að kjósa fífl og að finna a.m.k. eitt fífl á framboðslista myndi koma í veg fyrir kosningu hans, myndi maður ávallt skila auðu eða kjósa ekki. Því verðum við, að svo stöddu, að velja þann flokk sem hefur hefur skársta hlutfall milli fífla/ekki fífla.

Komist ég að þeirri niðurstöðu að hin breiða fylking fólks sem skipar Borgarahreyfinguna höfði helst til mín, mun ég ekki láta 5% múrinn sem fjórflokkarnir settu til að tryggja betur eigin rassgöt hræða mig.

 

Hvar sem hugurinn liggur. Kjósum með hjartanu.

 

 

Þingfréttir

Sjálfstæðismenn ólmir stíga í púlt
og standa þar fyrir fjasi.
Meðan það gerist þeir mótmæla fúlt,
margnefndu argaþrasi.

Láta þeir gjarnan í ljósi á fundum
hve lýsa þeir stjórnina frati.
Trauðla hef talið jafn marga á stundum
tala með eigin rassgati.

Góðir íslendingar

Svona í ljósi þess hve þingmönnum okkar er tíðrætt um góða íslendina og góða landsmenn, vil ég minna á lagið í spilaranum.

„Góðir íslendingar“

Joð-hagfræði

Fyrirgefið fávisku mína  en ég sé engan eðlismun á þessu tvennu. Ég vitna í fréttina:

 

Steingrímur sagði þarna eiga í hlut ríki sem flest eru þegar komin inn í ESB en bíða eftir því að taka upp evru. Sum landanna, t.d. Lettland og Ungverjaland, hefðu þegar tengt sína mynt við evru en það ylli þeim nú vandræðum. Löndin þyrftu að eyða dýrmætum gjaldeyrisvaraforða í að verja tenginguna [þ.e.a.s. eigin gjaldmiðil] sem leiddi til mikilla erfiðleika í hagstjórn. Mat margra væri að kreppan í Lettlandi hefði dýpkað mikið af þeim sökum.

Ísland væri hins vegar í allt annarri stöðu [?!?!] og hefðu engar viðræður verið við AGS um sambærileg mál.

„Þvert á móti er það þannig að mikilvægur hluti efnahagsstöðugleikaáætlunarinnar gengur út á að koma upp fullnægjandi gjaldeyrisvaraforða og styrkja gengi krónunnar. Á það leggur Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn áherslu alveg eins og við gerum að sjálfsögðu.“

Innskot innan hornklofa, sem og leturbreytingar eru af mínum völdum.

 

Hver er eðlismunurinn á að eyða dýrmætum gjaldeyrisforða í að styrkja gengi ungverskrar forintu gagnvart €vru eða eyða dýrmætum gjaldeyrisforða í að styrkja gengi íslenskrar krónu gagnvart €vru, eða öðrum gjaldmiðlum?

Vitanlega skil ég það ekki, enda er ég ekki landfræðingur.

Ráðleggja ríkjum í vanda evru

Þjóðaratkvæði

Evrópunefnd Sjálfstæðisflokksins leggur til að gengið verði til þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort ganga skuli til viðræðna um aðild að Evrópusambandinu.

Nokkuð skiptar skoðanir eru um málið í flokknum.

Björn Bjarnason, alþingismaður, tók til máls og sagðist hlynntur því að haldnar yrðu tvær atkvæðagreiðslur. Aðrir vilja þrjár.

„Leggja þarf undir þjóðina hvort sótt skuli um aðild,“ segir ónefndur flokksmaður. „Hvort, yfir höfuð, skuli sest að viðræðuborðinu þarf líka að bera undir þjóðina.“

Annar ónefndur flokksmaður telur það þó ekki nóg. „Það eru skiptar skoðanir meðal þjóðarinnar um hvort þurfi þjóðaratkvæðagreiðslu um að hefja viðræður. Þarf sérstaka þjóðaratkvæðagreiðslu um það, eða ekki? Hvort þurfi slíka þjóðaratkvæðagreiðslu verður því að bera undir þjóðina, í sérstakri atkvæðagreiðslu.“

Eins og að framan er getið eru mjög skiptar skoðanir um Evrópumálin innan flokksins og er það skoðun sumra flokksmanna að til þurfi þjóðaratkvæðagreiðslu til að fá hreinar línur í þeim efnum.

Evra ekki í sjónmáli næstu ár

Jahhá, þaðernebblegaþað

Víst er það rétt, að fólk gerir mistök. Grunngildi gera ekki mistök heldur fólkið sem setur þau.

Fólk getur klikkað í að fara eftir grunngildunum. Gert mistök. Fólk getur líka haldið grunngildin í heiðri, en samt klúðrast allt.

Hvar liggja þá mistökin? Varla hjá þeim sem fylgdu grunngildunum. Þeir gerðu allt eftir bókinni.

Ekki grunngildin sjálf, því þau gera ekkert, heldur segja aðeins til um hvað skuli gera eða gera ekki.

Þá stendur eftir, fólkið sem setur grunngildin. Hver setur grunngildi Sjálfstæðisflokksins? Eru það VG, Samfó eða Framsókn?

Varla.

Eru það ekki Sjálfstæðismenn sem gera það?

Jú. Lá það ekki í augum uppi allan tímann? Þurfti langtíma nefndarsetu, með tilheyrandi vínarbrauðaáti, til að komast að því?

Hver er svo lausnin? Við höfum tvo möguleika, því fyrir liggur að fólk gerði mistök en grunngildin ekki.

a) Þótt grunngildin bregðist ekki, geta þau hinsvegar verið arfavitlaus, en þá eingöngu vegna þess að þeir sem settu þau eru/voru arfavitlausir.

b) Svo getum við haft allsendis sallafín grunngildi, en þeir sem fara/fóru eftir þeim eru/voru arfavitlausir.

Munum, að fyrir liggur að fólk brást en grunngildin ekki. Því koma ofantaldir möguleikar einir til greina.

Þá má af því leiða að séu arfavitlausum grunngildum fylgt á óvitlausan hátt verður útkoman afravitlaus. Að sama skapi má leiða út að séu óvitlausum grunngildum fylgt á arfavitlausan hátt verður útkoman líka arfavitlaus.

Hmmm, hvernig getum við þá fundið okkur rök fyrir að kjósa Sjálfstæðisflokkinn ef útkoman verður alltaf arfavitlaus, sama hvað? Þetta ætlar að verða flókið.

Prófum að setja þetta upp í Sjálfstæðisjöfnuna:
Mínus framan við breytu táknar að hún er arfavitlaus. Annars er hún óvitlaus.

G  = Grunngildi.
F(G) = Framkvæmd grunngilda.
S  = Sjálfstæðisstefnan (útkoman).

þá er valkostur a á þessa leið:
S = F(-G) (útkoman er -S, sem er arfavitlaus).

Valkostur b yrði á þessa leið:
S = -F(G) (útkoman er -S, sem er arfavitlaus).

Til að fá jákvæða útkomu þarf annað tveggja að breytast. Neikvætt G verður að verða jákvætt, eða Neikvætt F að vera jákvætt.

Miðað við upptalningarnar í fréttinni, um hverju sé um að kenna, virðist nefndin telja að framkvæmd grunngildanna hafi klúðrast ( -F(G) ). Hins vegar mátti skilja á fv. forsætisráðherra okkar að allt hafi verið gert samkvæmt bókinni. Sama má segja um Hólmstein. Hólmsteinn telur reyndar líka að grunngildin séu góð og gild, en það er annað mál.

Alla vega. Að því gefnu að grunngildin séu óvitlaus verða Sjálfstæðismenn að skipta algerlega um fólkið sem framfylgir þeim, þar sem fyrir liggur að fólkið sem hingað til framfylgdi henni gerði það á arfavitlausan hátt. Hinsvegar má ekki greina slíkt í úrslitum undanfarinna prófkjöra þeirra. Sjóður 9 meira að segja sigurvegarinn í borginni.

Þá er eina von þeirra, sem af gömlum vana vilja kjósa flokkinn, að grunngildin séu arfavitlaus og fólkið muni framvegis fylgja þeim með arfavitlausum hætti. Tvöföld neitun vegur sjálfa sig upp.

Þá má fá -F(-G) = S. Þá getur Hólmsteinn haldið áfram gasprinu um gróðann og grillið og allt í gúddí.

Fólkið brást, ekki stefnan

Niðurfelling skulda. Hver skal njóta vafans?

Hugmynd framsóknarmanna, sem Tryggvi Þór Herbertsson hefur einnig talað fyrir, hefur hlotið dræmar undirtektir ráðamanna, vægast sagt. Í morgunblaðinu í dag fjallar viðskiptaráðherra, Gylfi Magnússon, um hana. Ég hef ekki lesið téða grein en samkvæmt útdrættinum sem visir.is birtir, má þar vel greina háð.

Hafandi lesið þennan útdrátt hefur styrkst sú tilfinning mín, að helsta ástæða þess að menn setji sig á móti hugmyndinni sé sú að einhver, sem ekki hefur þörf fyrir niðurfellingu skulda, muni hagnast. Í því ljósi hafa menn sagt hugmyndina óréttláta.

Gylfi tekur dæmi af Tryggva, Þór og Herberti. Í dæminu gefur Gylfi sér þær forsendur að Þór nýtist ekki 2ja milljóna niðurfelling skuldar sinnar. Hann fari í gjaldþrot hvort eð er. Á sama tíma græði Tryggvi 2 milljónir, sem skuldeigandinn, Herbert, „tapar.“ Síðan klikkir Gylfi út með að nefna að Tryggvi ætli að kaupa sér vélsleða eða mótorhjól fyrir „gróðann.“

Að því gefnu að hugmyndin um 20% niðurfellingu skulda yrði að veruleika mun vissulega einhverjir „hagnast“ og einhverjir færi hvort eð er á hausinn. Hinsvegar mun mörgum fjölskyldum og einstaklingum verða bjargað frá þeim harmleik sem gjaldþrot er.

 

Hver skal njóta vafans?

 

Það er einhverskonar eitur í beinum sumra að hugsanlega geti einhver hagnast og þá sé betra að einhver annar blæði, til að koma í veg fyrir það.

Í dæmi Gylfa verða 10 milljóna skuldir að 8 milljónum. Fyrir þorra fólks þýðir það lækkun mánaðarlegra greiðslubyrðar um ~10 þúsund kall. Munar marga um minna. Þar sem líklega megi gera ráð fyrir að skuldir fólks séu tvöfalt hærri en það, þýðir það annan 10 þúsundkall á mánuði. Prófið að reikna fyrir ykkur sjálf. Kannski munar Gylfa ekki um 2 millur til eða frá, en mig myndi muna verulega um þann 20 þúsundkall sem þetta myndi spara mér.

Ég vil setja fram mitt eigið dæmi af þeim bræðrum, Gylfa og Magnúsi. Gylfi er í góðum málum og á ekki í vandræðum með að greiða af sínum skuldum. Magnús hinsvegar, hangir á horriminni. Hann rétt nær að láta enda ná saman og þarf annað slagið að ýta reikningum undan sér milli mánaða. Að öllu óbreyttu er það ekki hvort, heldur hvenær, þeim leik lýkur með gjaldþroti.

Gylfi græðir ekkert, en Magnús fer í gjaldþrot.

Einn góðan veðurdag ákveða stjórnvöld að afskrifa 20% af skuldum þeirra beggja.

Eftir það er Gylfi í betri málum og Magnúsi tekst að ná endum saman, án þess að þurfa að geyma reikninga milli mánaða. Hvílíku fargi sem af honum er nú létt. Ekki síst andlegu fargi.

En nei. Það að Gylfi verði í betri málum má alls ekki. Þá er betra að Magnús fari á hausinn.

Er það virkilega þannig sem sósíaldemókratar hugsa? ööhh, ríkisstjórnarflokkarnir vilja jú kenna sig við þá stefnu, er það ekki? Ég hef hingað til flokkað mig sem sósíaldemókrata, en ég kæri mig lítið um félagsskap fólks sem hugsar á þann hátt sem ríkisstjórnin virðist gera.

Fyrir mér er þetta sama og að af tveimur slæmum kostum er sá verri, að saklausum manni sé refsað en að sá seki sleppi. Stjórnvöld vilja hinsvegar setja þá báða inn, svo þeim seka verði nú allavega örugglega refsað.

Menn vilja heldur fara sértækar leiðir, sem alltaf munu skilja einhverja útundan sem þurfa á leiðréttingunni að halda, en lenda utan rammans. Er það réttlæti?

Eins og einhver hefur kannski tekið eftir að ofan, setti ég orðin tapar, gróðann og hagnast, innan gæsalappa. Ástæðan fyrir því er sú að sé niðurfelling skulda framkvæmd sem handvirk lækkun á vísitölu til verðtryggingar, er í raun enginn sem hagnast né tapar. Þá er hagnaðurinn í raun aðeins sá að sleppa við aukin útgjöld og tapið í raun bara það að missa af hagnaði. Svona eins og að eiga miða í happadrættinu og fá milljónavinning, hafandi gleymt að endurnýja. Ekki raunverulegt fjárhagslegt tap.

En allavega. Gylfi, úr dæminu mínu, mun allavega halda áfram að græða á daginn og grilla á kvöldin. Spurningin er bara sú hvað Magnús muni gera á daginn. Gleðjast eða gráta áfram.

Hve margir þurfa að deyja

Aþjóðasamfélagið er ekki tilbúið að horfast í augu við, að það sem Ísraelsmenn eru að gera Palestínu-aröbum er í litlu frábrugðið þeirri meðhöndlun sem gyðingar hlutu í þriðja ríkinu.

Við skulum ekki missa okkur alveg þó. Einhver myndi spyrja hvort útrýmingarbúðir væru starfhæfðar í Ísrael.

Nei, svo er ekki. En níðingsskapur gegn gyðingum, í þriðja ríkinu einskorðaðist ekki við útrúmingarbúðir. Hann hófst formlega á nótt hinna löngu hnífa, árið 1934. U.þ.b. 8 - 10 árum áður en útrýmingarbúðirnar voru stofnsettar.

Þau 8 - 10 ár máttu gyðingar í þýskalandi búa við fyrirlitningu og smán. Konum og stúlkum nauðgað, án þess að neitt þætti sakhæft við það. Tíu ára kúgun og undirok, áður en gasklefarnr komu til sögunnar.

Sama ástand ríkir nú á Gaza og vesturbakkanum. Engir gasklefar. Nei. En ástandið svipað og var fyrir gyðinga á fjórða áratugnum í Þýskalandi.

Nauðganir, yfirgangur og annað ofbeldi.

Ísraelar frömdu voðaverk