Obama hinn léttlyndi

Ný kjörinn forseti alþyðulýðveldis norður-Kór Ameríku hefur nú tilnefnt klámmyndaleikarann Eric Harder í embætti dómsmálaráðherra ríkisstjórnar sinnar.

 

Eins og flestir vita er það regla að forseti alþýðulýðveldisins kjósi einn og sjálfur sína ráðherra, eins og gerist í öllum betri lýðræðisríkjum.

Eric þykir vel að embættinu kominn. Hann þykir frekar frjálslyndur. Hann hefur t.a.m. hvað hart barist fyrir réttindum fjölkynhneigðra sem og fyrir baráttu hryggleysingja og hryggðarlausra.

Hann hefur náð miklum vinsældum. Ekki síst í San Fransinco og er hans kjörorð „it's not a hard work. It's a Harder work“

 

Leiðrétting Bergmálstíðinda á fyrri frétt:

Myndabrengl urðu í fréttinni að framan og mun því vera um að kenna sérstakri hormottutísku norður-Kóre ameríkumanna.

Þetta mun vera vesturvíkingurinn Eiríkur hinn harði.

Obama velur dómsmálaráðherra

Stefnuleysi, upplýsingaþurrð og ábyrgð(arleysi)

Það eru fleiri en íslenska þjóðin sem vilja upplýsingar frá stjórnvöldum vorum.

Það er ósköp eðlilegt að lánveitandi vilji upplýsingar frá lántakanda um ástæður láns. Lánari vill hafa einhverja hugmynd um hvort lánari muni geta greitt lánið til baka.

Að sama skapi ætti lántaki að vita hvernig hann hyggst ráðstafa lánsfénu. Í þessu tilfelli virðist hann ekki vita það. Jú, líklega hafa einhverjir ráðherrar ógreinilega hugmynd um það. Hinn raunverulegi lántaki, íslenska þjóðin, hefur hinsvegar ekki minnstu hugmynd um það. Henni er haldið í algerri þögn og óvissu.

Væri um að ræða stjórn fyrirtækis í heiðarlegum rekstri, væri búið að sparka svona stjórnendum. Það er hinsvegar ekki svo auðvelt. Eigendur okkar fyrirtækist eru undir það beygðir að stjórnendurnir sparki sér sjálfir.

Stjórnendurnir eru með allt niður um sig og skítinn upp á bak. Taka hagsmuni sín og sinna fram yfir hagsmuni heildarinnar. Hafa orðið uppvísir að vítaverðu gáleysi. Reyna síðan að klóra yfir skítinn með minnisleysi, eða að það hafi barasta gleymst að segja þeim eins og var. Svo hafa hinir ekki vit á að lýsa vantrausti á skussana.

Annar maður, gerði persónuleg mistök í gærkvöld og sagði af sér í morgun. Tíu tímum seinna. Sá maður kann að axla eigin ábyrgð og með uppsögn sinni er hann maður að meiri.

Málið er nefnilega ekki svo ýkja flókið. Þeir sem viðurkenna mistök sín og axla ábyrgðina, verður nefnilega fyrirgefið. Hinum ekki. Þeim er kannski sama. Líklega hafa þeir ekki samvisku til að hafa áhyggjur af svoleiðis smámunum.

 

Nú þarf að taka skynsamlegar ákvarðanir og það strax. Láta berast til heimsbyggðarinnar hverjar þær ákvarðanir eru, svo eitthvað fari nú að snúast til betri vegar hér.

Finnar vilja meiri upplýsingar

Kjörumhverfi fyrir spillingu

Ég geri fyrirsögn fréttarinnar að minni. Vissulega er rétt sem Tryggvi Þór segir. Nýlegt dæmi er spillingin í Kaupþingi, þar sem losa átti útvalda úr snörunni en aðra ekki.

Fólk reynir að komast upp með alls kyns þannig hroðbjóð, þar til hann kemst óvart upp. Obbossí.

Spillingin á sér þó fleiri hliðar. Eins og þá að fólk sem tekið hefur að sér þjónustuhlutverk við þjóðina, kýs að taka hagsmyni einkavina sinna fram yfir hag þjóðarinnar. Fólk sem, þrátt fyrir ærandi hávaðann í þjóðfælaginu, kýs að halda verndarhendi yfir einhverjum böddíum, meðan þjóðinni blæðir úr. Reyna svo ekki einu sinni að fela það. Gætu eins mætt niður á torg, standandi á ölkassa og hrópað yfir lýðinn; „Ég er spillingarsinni!“

Fjálmálakerfi heimsins byggja fyrst og síðast á trausti. Krónan er rúin trausti. Stjórnendur eru rúnir trausti. Svo eru menn svo einfaldir að halda að stýrivaxtabreytingar breyti einhverju. Pizza með þremur áleggjum myndi gera sama gagn. Semsagt ekkert.

Það er líka spillingin sem hefur komið okkur á þann stað sem við erum. Einkavinavæðingar og óstjórn.

Einhverjir tala um €vrópusamband og nýja mynt. Það hljómar sem eitur í beinum spillingarsinnanna. Hví? Jú, þá hafa þeir ekki sama aðgang að kjötkötlunum og færri tækifæri til að hygla gömlu skólafélögunum. Málið er ekki flóknara en það.

Því er spurningin í raun heimskuleg, um hví ekkert breytist, því svarið blasir við öllum.

Kjörumhverfi fyrir spillingu

Embættismaður með lyktarskyn hefur fundist

Það sætir tíðindum að nú hefur fundist embættismaður með lyktarskyn. Það hefur löngum verið staðreynd að íslenskir þingmenn og ráðherrar hafa þjáðst af skertu lyktarskyni. Þó eru örfá dæmi um enbættismenn sem hafa enn vott af lyktarskyni, samanber seðlabankakonuna er yfirgaf þann fjóshaug um daginn.

Enn er á huldu hvað veldur, en reglan er sú að menn í æðstu stöðum finni ekki eigin skítalykt, þótt þeir mari í hálfu kafi í eigin haug. Helst er hallast að því að um sé að ræða samdaunaheilkenni. Þ.e. að menn verði svo samdauna eigin freti og ræpu að þeir hætti að skynja fnykinn. Haldi því áfram í lengstu lög að synda í haugnum.

Fræði- og vísindamenn eru þó ekki á einu máli um hvað valdi. Sumir vilja kenna um fyrrnefndu samdaunaheilkenni meðan aðrir vilja heldur kenna bræðralagsherpingi um, eða jafnvel siðleysiseitrun.

Bogi Nilsson hættir

Svínsleg kosningabarátta

Barack Obama, frambjóðandi demókrata í bandarísku forsetakosningunum gagnrýndi John McCain, forsetaefni repúblikana, harkalega í dag fyrir neikvæða og ódrengilega baráttu.

Sagði Obama m.a. frá því að eftir fundi öldungadeildarinnar hafi hann gjarnan komið að skónum sínum fylltum lifrarkæfu eða osti. Hann segir McCain hafa stundað þann verknað.

Eins segir hann McCain hafa spreyjað fýluspreyi á fundi og kennt sér um að hafa losað loft.

„Nei kæru vinir“ segir Obama. „Við tökum ekki þátt í svona.“

Kosningastjóri McCain gerir lítið úr áburði Obama. Segir hann órökstuddann með öllu og segir það ekki satt að kosningasjóðurinn hafi keypt fimm pund af lifrarkæfu frá Florida.

Í framhjáhlaupi má geta þess að Obama hefur talsvert forskot á keppinaut sinn, McCain. „Hægri vinstri“ eins og hann orðar það sjálfur. McCain er þó hvergi af baki dottinn og hefur gert orð Ástþórs Magnússonar að sínum. „Sigurinn verður minn.“

Baráttan neikvæð og ódrengileg

Auðvitað ber Geir enga ábyrgð

Vitanlega er ekki tími til að boða til kosninga. Sauðsvört og nautheimsk alþýðan myndi fara úr límingunum við það.

Hvernig ber að skilja svar forsætisráðherra öðruvísi.

Hann ber auðvitað ekki nokkra ábyrgð. Reyndar hefur hann verið forsætisráðherra undanfarið eitt og hálft árið. Þar áður fjármálaráðherra til guðmávita hve margra ára.

Hann ber enga ábyrgð.

Eða stýrivaxtagaurinn á Svörtuloftum, sem skóp umhverfið er olli þessu.

Hann ber enga ábyrgð.

Enginn ber ábyrgð. Þannig er það á Íslandi.

Það er svona þegar kerfið er á þann veg sem það er, að þeir sem ráða eru í þeirri stöðu að geta ákveðið sjálfir hvort þeir reki starfsmenn sína eða ekki. Starfsmenn sem eru þeir sjálfir.

Að vera báðum megin borðsins er yndislegt. Ég elska spillinguna þegar hún er lögboðin. Vonandi fáum við að halda í sömu ráðamenn þar til við lifum öll í tjöldum.

Ekki rétt að boða til kosninga

Steingrímur í símanum

Steingrímur Joð kemur mér gjarnan fyrir sjónir sem reiður karl sem hangir heima hjá sér, í símanum  allan daginn. Ég skil vel að manni sem nærist á að vera á móti öllu skuli líða illa nú þegar eitthvað virðist hugsanlega vera að hrökkva í lag.

Í einhverju símtalinu, við einhvern, er honum sögð djúsí kjaftasaga. Vera má að fótur sé fyrir henni. Er þá ekki rétt að það fáist fram, á vettvangi Alþingis?

Nei. Enginn andskotans tími til þess. Heldur er tekinn upp síminn, enn og aftur og hringt í blöðin.

Heppinn er hann þó að símafyrirtækin bjóði upp á svokallaða vinalista. Maður getur skráð þrjú númer eða eitthvað á vinalista og hringt frítt í þau. Í það minnsta með helmings afslætti.

Hvaða fjölmiðlar skyldu vera á vinalista Steingríms?

Líkir Bretaláni við fjárkúgun

Ríkisvæðingin hafin

Það kom á daginn, sem Bergmálstíðindi fluttu frétt af í morgun. Ríkisvæðing bankanna er hafin. Stíf fundahöld standa nú yfir víða um bæ, enda margt sem liggur fyrir að ríkisvæða.

Babb hefur þó komið í bát eftir að ríkisvæðing Glitnis var í höfn. Leit að nýjum bankastjóra ætlar að reynast erfiðari en gert var ráð fyrir.

„Satt best að segja gleymdist alveg að pæla í þessu“ segir Rafn Hrafnsson, upplýsingafulltrúi. „Nú funda ráðamenn um þetta mál. Svo virðist sem erfitt verði að finna einhvern nægilega vanhæfan til verksins“ segir Rafn jafnframt.

Bergmálstíðindi munu hafa fingur á púlsinum og flytja fréttir jafnóðum og þær berast.

Ríkið eignast 75% í Glitni

Viðsnúningur í efnahagsmálum

Mikil leynd hefur hvílt yfir fundi forystumanna flokkanna með bankastjórum Seðlabanka og viðskiptabankanna. Eðlilega hefur fólk velt fyrir sér hvað búi að baki. Bergmálstíðindi láta ekki sitt eftir liggja í þeim málum sem öðrum.

Bergmálstíðindi telja sig hafa áreiðanlegar heimildir fyrir að í vændum séu róttækar breytingar í íslensku efnahagslífi. Viðskiptabankarnir verði ríkisvæddir og gjaldeyrishöftum verði komið á að nýju. Eins verði gengi krónunnar ekki lengur fljótandi.

„Við einfalda skoðun sést að mesta uppgangstímabil íslandssögunnar var á síðari hluta tuttugustu aldar“ segir einn flokksformaðurinn. „Því er eðlilegt að horft sé til þess tímabils.“

Verðlagsráði verður komið á laggirnar að nýju. Eins verða ýmsar smærri breytingar sem munu hafa sín áhrif, s.s. endurvakning Bifreiðaeftirlits ríkisins og Viðtækjasölu ríkisins. Útvarpslögum breytt til fyrra horfs og sala áfengs bjórs bönnuð að nýju svo eitthvað sé nefnt.

„Það er allt til vinnandi að búa betur að krónunni okkar“ segir ónefndur bankastjóri.

Frést hefur að fyrrum framámenn Sambands íslenskra sammvinnufélaga fundi einnig þessa stundina.

Ráðamenn funduðu fram á nótt

Sannleikurinn um þyngri refsingar

„Erlendur Baldursson afbrotafræðingur hjá Fangelsismálastofnun segir að þingmenn þyngi óhikað refsingar en þegar komi að fjárveitingum til fangelsismála hafi hinsvegar gegnt öðru máli. Á meðan dómar séu sífellt að þyngjast þurfi að koma til fleiri fangelsispláss.“

Svo segir í frétt mbl.is. Í fyrstu virðist sem sjónarmið Erlends sé rétt og að breytingar laga hafi verið vanhugsaðar. Við nánari eftirgrennslan kemur þó annað í ljós.

Bárður Engilberts, sérfræðingur í fangelsismálum, segir þetta vera misskilning hjá Erlendi. Sjálfur  hafi hann [Bárður] komið að undirbúningi frumvarps til laga á sínum tíma, sem ráðgjafi. Hann hafi áralanga reynslu af fangelsismálum, bæði í N-Kóreu og Lýbíu.

Bárður segir málið einmitt vera að lengja fangelsisvist án þess að bæta við gistirýmið. Það, eitt og sér, sé þó ekki nóg. Með lengingu refsivistar án fleiri fangaklefa þarf að setja tvo eða fleiri fanga saman í klefa. Hvernig fangar eru valdir saman í klefa er lykilatriði við hina raunverulegu þyngingu refsingarinnar.

Allir fangar þurfa nú að ganga gegn um ítarlegar rannsóknir og viðtöl. Niðurstaða þess er allnákvæm greining á skapferli, skoðunum, kímnigáfu, vitsmunum, ásamt mörgum fleiri þáttum. Þannig má setja saman ólíka einstaklinga sem ekki munu þola návistir hvers annars. Þannig verður vistin óbærilegri og refsingin þ.a.l. þyngri.

„Framsóknar- og listamenn henta t.d. vel saman í klefa“ segir Bárður en bætir við, „ég veit þó um eitt tilfelli þar sem það virkaði ekki. Ástæðan mun hafa verið sú að listamaðurinn var sænskur.“