Skattlagning á lofti

„Íslandsbanki hyggst grípa til þess ráðs að lækka höfuðstól húsnæðislána í erlendri mynt og hefðbundinna verðtryggðra lána og breyta þeim í óverðtryggð lán í krónum.“

Svona hefst viðtengd frétt. Gott er ef satt reynist. Það sem mér fannst þó merkilegat í fréttinni var eftirfarandi málsgrein:

„Samkvæmt lögum þyrfti að greiða skatt af niðurfellingu lánsins, í hlutfalli við þá upphæð sem yrði afskrifuð.“

Ég er pínulítið hugsi yfir þessu.

Annars vegar vegna þess að mér þykja verðtryggð húsnæðislán verðtryggð á rangan hátt. Verðtrygging er hugsuð þannig að lánveitandi fái til baka upphæð sem hefur sama verðgildi og upphaflega lánið var á þeim tíma. Hvernig mælum við verðgildi peninga? Jú, til þess var fundin upp vísitala sem samanstendur af allskyns varningi. Taki ég lán til kaupa á spergilkáli, er þá ekki eðlilegast að verðtryggja það með vísitölu spergilskáls? Ok, hún er víst ekki til og því er notuð vísitala neysluverðs. Yrði að sætta mig við það þótt í þeirri vísitölu séu augnskuggar, áfengi og ananas. Fái ég lánað til kaupa á húsnæði, er þá ekki eðlilegt að verðtryggja það með vísitölu húsnæðisverðs? Það finnst mér. Sú vísitala er til og því óþarfi að verðtryggja með augnskugganum. Þar sem almennur neysluvarningur hefur hækkað mikið í verði, á sama tíma og húsnæðisverð hefur lækkað er hér um að ræða ósanngjarna hækkun sem er í raun bara loft. Því tel ég skattlagningu á því sem ég kýs heldur að kalla leiðréttingu verðtryggðra lána ósanngjarna.

Á hinn bógin eru gengistryggðu lánin. Lán sem tekin voru í íslenskum krónum, nota bene. Aðgerðir bankanna sjálfra, í fyrra, gegn krónunni vilja sumir segja helstu ástæðu fyrir gengishrapi krónunnar. Er þá réttlátt að lántakinn blæði fyrir það? Væri ekki réttast að senda bönkunum sjálfum reikninginn? Auk þess að vafi leikur á hvort sú verðtrygging sem þar var brúkuð sé lögmæt. Að því gefnu að svo sé ekki er um ólögmæta hækkun lánanna að ræða og því yrði leiðrétting þeirra einungis afskrift ólöglega hækkanna. Er ríkinu stætt á að skattleggja slíkt?

Það kemur manni svo sem fátt á óvart lengur. Eins absúrd og íslenskt þjóðfélag er. Mér skilst að sykurskatturinn hans Joðs nái meira að segja til sódavatns. Þótt sykurlaust sé.

Höfuðstóll lána verði lækkaður

Jafnaðarmennska Árna Páls

Ég er svolítið hugsi yfir hvernig félagsmálaráðherra vor, Árni Páll Árnason, ætli að útfæra skuldaniðurfellingu.

Fyrir nokkrum dögum var svar hans eins drastískt og helst getur verið, að það væri ekki í mannlegu valdi að gera slíkt. Hallelúja, hugsaði ég þá. Eins gott þá að hafa biskupinn og Omega með í ráðum. Fyrst mannanna afglöp yrðu aðeins leiðrétt með guðlegri aðkomu.

Svo, fáum dögum síðar, hafði hann bakkað eitthvað og gefið í skyn að sértækar aðgerðir kæmu til greina. Alls engar almennar aðgerðir. Hann svaraði því til, í Kastljósinu ef ég man rétt, að ástæðan fyrir að almennar aðgerðir kæmu ekki til geina væri sú að til væru dæmi þar sem x% niðurfelling kæmi ekki að gagni. Það dygði ekki til. Sumir væru bara svo illa staddir. Kom mér pínulítið á óvart því rökin gegn almennum aðgerðum, fyrir kosningar, voru akkúrat á hinn veginn. Að þá gætu einhverjir hagnast sem þyrftu þess ekki.

En gott og vel. Örugglega eru margir sem vel ráða við sínar skuldbindingar. Hvernig ætlar ráðherrann samt að ákveða hve mikið skuli niðurfellt?

Ákvað að setja mitt eigið dæmi upp á tvenna vegu. Ég keypti íbúð á 20,8 millur haustið 2007. Tók Íbúðasjóðslán upp á 16,4 millur. Lauslega, miðað við fasteignaauglýsingarnar eru sambærilegar eignir (sami herbergjafjöldi og sama hverfi. meira að segja sama blokk) metnar á ca milljón undir því verði sem ég borgaði á sínum tíma. Á sama tímabili hefur vísitala neysluverðs til verðtryggingar hækkað úr 278,1 stigum í 344,5 stig. sem þýðir að lánið hefur hækkað úr 16,4 millum í 20,3 (tek ekki tillit til afborgana, enda er þar aðallega um greiðslu vaxta að ræða og höfuðstóllinn að mestu ósnertur). Semsagt búinn að greiða tæpar tvær milljónir af láninu en það hefur á sama tíma hækkað um fjórar milljónir. Ef það er ekki tær snilld veit ég ekki hvað tær snilld er.

Lánið er hærra en verðgildi eignarinnar.

Hefði Jón Jónsson keypt samsvarandi íbúð á sama verði og tekið myntkörfulán í jenum og svissneskum frönkum, eins og algengt var, upp á 16,4 millur að þávirði stæði hans lán í ca 33 til 46 milljónum króna. Allt eftir hlutfallinu milli jena og franka í körfunni.

Að því gefnu að ég og Jón Jónsson hefðum sömu tekjur og sömu útgjöld, önnur en afborganir lánanna þykir mér einsýnt að Jón stæði í talsverðu strögli. Þetta sleppur hjá mér en ekki mikið meira en það.

Við myndum síðan leita ásjár Árna Páls um niðurfellingu. Hvernig skyldi hann taka á okkar málum? Vill hann fella niður skuldir Jóns að því marki að hann geti greitt? Ætlar hann að fella niður allt umfram verðgildi húsnæðis hans? Gildir þá hið sama um mig eða þarf ég að greiða af 20,3 millunum því ég „ræð við það“?

Er ekki ráð að Árni Páll hætti að gapuxast og komi með svör? Á kannski að svæfa málið í einhverri vínarbrauðsnefndinni?

Vilji Árni Páll Árnason kalla sig jafnaðarmann, langar mig að vita hvað jöfnuður þýðir í hans huga. Að liðsinna sumum en ekki öðrum?

Rauð málning selst illa

Ég tel að rauð málning muni seljast illa næstu misserin.

Hví? Jú. Vegna málningarárasanna á útrásarvíkinga og aðra auðmenn.
Lögreglan hlýtur að rannsaka hvar hefur verið keypt rauð málning og hverjir þar voru á ferð.
Ekki veit ég hvort um er að ræða innan- eða utanhússmálningu.
Allavega, til að koma mér ekki í vesen, er ég ekki að fara að mála rautt á næstunni.

Reyndar myndi ég seint mála rautt innandyra. Ekki nema ég ætlaði að opna hóruhús. Sú viðskiptahugmynd hefur þó ekki komið upp enn. Rautt utanhúss er skárra.

Ég er enginn sérfræðingur, en í minningunni er lakk dýrara en vatnsmálning og utanhússmálning dýrari en innanhússmálning. Leiðréttið mig fari ég rangt með.

Að því gefnu er hér um innanhússmálningu að ræða. Þeir sem vilja sletta vilja örugglega gera það á sem hagkvæmastan hátt. Kaupa því innanhússvatnsmálningu. Rauða innanhússmálningu sem engin annar kaupir, nema hann ætli að opna hóruhús.

Því ætti að vera tiltölulega auðvelt að hafa uppi á þeim er sletta.

frá bloggi til böggs

Ég hef verið latur að blogga lengi. Eiginlega bara nokkuð lengi.

Haustið 2007 fór ég að kíkja á bloggið. Var bara óskráður maður úti í bæ. Á þeim tíma var leikur kenndur við Karl Tómasson, bæjarfulltrúa í Mosó, vinsæll á blogginu og var kallaður Kalli Tomm. Leikurinn fólst í því að einhver hugsaði sér persónu og aðrir áttu að giska, eitt gisk per innlegg og þannig komast að því hver persónan var.

Reglan var að sá sem vissi svarið átti næst á „ver'ann“. Sem sagt að hugsa sér persónu.

Ég datt inn í þennan leik og hafði gaman að. Var þó óskráður. Eitthvert kvöldið nöldraði einhver þáttakandinn yfir því að ég, óskráður njólinn, væri að taka þátt. Þá skráði ég mig á blog.is. til að geta tekið þátt án tuðs.

Svo fór ég að blogga. Ýmist innan úr mér eða að skrumskæla fréttir dagsins. Allt í bland. Stundum pólitískt. Stundum ópólitískt. Allt eftir efnum og ástæðum. Mér fannst gaman að taka fréttir dagsins og endurskrifa þær. Helst á einhvern absúrd hátt.

Svo kom blessuð kreppan. Já, margt gekk á í vetur, en síðan í vor er leitun að bloggara sem skrifar um annað en Icesave, eða eitthvað fjármálatengt.

Ég er ekki að dissa neinn.Kannski eru bara allir svona uppteknir af Icesave og ESB og spillingu og hvað það nú er.

Ég skil reiðina. Talaði um mólótoffa og AK-47 við vini mína. Ég var reiður. Argandi gargandi reiður.
Bloggið er líklega spegill almúgans og þess sem fólki býr í brjósti.

Við erum þó ekki bara skattgreiðendur, launþegar og skuldarar. Við erum fólk sem viljum njóta þess að vera til. Fólk sem vill sjá og heyra annað fólk.

Það er svo margt annað sem skiptir máli en peningar. Slæmt ef þeir sem hvað harðast mótmæla, gleyma því.

Gáta dagsins

Hvert er sameiginlegt einkenni bankanna, fyrirtækjanna, heimilanna og hrunsins?

Burt með bölmóðinn. Tökum Hemma Gunn á þetta!

Maybe I should have

Geir H. Haarde fór í útvarpsviðtal í dag. Geir hefur ítrekað neitað íslenskum fjölmiðlum um viðtal síðustu vikur og mánuði. Aðspurður um hví hann hafi ekki gefið færi á viðtali fyrr hefði hann líklega svarað...

„Maybe I should have.“

Sagðist hann ekki hafa haft grænan grun um alvarleika efnahafsástandsins hér. Aðspurður um hvernig það mætti vera, hafa verandi innsti koppur í búri ríkisbatterísins og hagfræðimenntaður að auki, hefði hann líklega svarað...

„Maybe I should have.“

Eins og flestum er kunnugt, sat Geir sem fastast í fjóra mánuði, aðgerðalítið, eftir að ljóst varð hvílík kollsteypa hafði átt sér stað. Aðspurður hví hann hafi ekki sagt af sér löngu fyrr hefði hann líklega svarað...

„Maybe I should have.“

 

Ég hlustaði ekki á viðtalið. Var upptekinn í vinnunni.

Maybe I should have.

Firringin lifir góðu lífi

Samkvæmt frétt Vísis fara starfsmenn hins gjaldþrota fjárfestingabanka Straums fram á bónusgreiðslur fyrir að sinna störfum sínum. Hvað þeir hafa í regluleg laun kemur þó ekki fram. Þetta eru, sem sagt, kröfur þeirra um sérstök verðlaun sér til handa nái þeir árangri í vinnunni.

Líklega eitthvað sem ég ætti að fara fram á við minn vinnuveitanda fyrir að gera annað en að dotta fram á borðið í vinnunni.

Starfsmennirnir, sem eru 45 talsins, fara fram á 15 milljónir €vra nái þeir að endurheimta 28% af eignum bankans og allt að 55 milljónum €vra, takist þeim að endurheimta 75% eignanna. Bónusarnir eiga að ná til 5 ára tímabils.

Miðað við 5 ár og 45 starfsmenn, gerar þetta 333 þúsund - 1,22 milljónir evra á haus, sem gera 9.250 - 33.900 €vrur á mánuði. Miðað við núverandi gengi €vru (ca 181 króna) nymi bónus hvers starfsmanns frá 1.674.250 - 6.135.900 króna á mánuði.

Eru eintómir græðgisvæddir siðspillingar ráðnir til starfa hjá fjármálafyrirtækjum?

Framsóknarmennskan

Framsóknarmennskan í öllu sínu veldi.

http://visir.is/article/20090815/FRETTIR01/309240146/-1
Ekki komið til móts við FLOKKINN.

Meðan stjórnarskráin segir að hver þingmaður skuli fylgja sannfæringu sinni, kemur fram flokkur sem talar einni röddu. Þaes. minnihlutaraddir eru þaggaðar niður. Svona er þetta líka í Sjálfstæðisflokknum. Í ljósi þess er skiljanlegt að í skjóli þessa tveggja flokka hafi einn verið aðal og hann, ásamt undirlægu sinni, hafi getað sisona skrifað íslenski þjóðina á stríðslistann. Margra ára BSDM ríkisstjórnarsamband.

Nú mætir þetta fólk á Austurvöll, með bindi, að reyna að mótmæla einhverju. Icesaave! Sem títtnefndir lögðu blessun sína yfir.

Hvort ætti ég að gubba eða æla?

Samningnum í rauninni hafnað

Borgarahreyfingin

Ég tjáði mig, oftar en einu sinni, um hve ánægður ég væri með ráðstöfun atkvæðis míns í síðustu þingkosningum. Ég kaus Borgarahreyfinguna.

Síðan kom svarti dagurinn, 16. júlí. Þá fannst mér 3/4 hluti þingliðs Borgarahreyfingarinnar hafa selt sig. Ég varð fyrir miklum vonbrigðum. Ekki endilega með það að þau hafi sagt nei við þingsályktun um að ganga til aðildarviðræðna við €vrópusambandið. Mér er nokk sama hvaða mál hefði verið um að ræða. Nei, heldur vegna þess að stunduð voru pólitísk hrossakaup. Framsóknarmennska. Það var prinsippið sem ég taldi þingmenn mína standa fyrir sem brást.

Liðinn er mánuður og gengið á með ýmsu síðan.

Nýjasta málið eru póstsendingar sem klúðruðust. Ég ætla ekki að taka afstöðu í því máli. Þeas. hvort um er að ræða rætni eða umhyggju. Ég þekki málsaðila ekki baun. Hvorki Margréti né Þráinn. Ég er alveg tilbúinn að trúa að Margréti hafi ekki gengið neitt illt til. Eins skil ég afstöðu Þráinns. Fyrir mér er um að ræða persónulegt mál sem þau tvö þurfi að útkljá.

Afleiðingar þessa máls eru þó slæmar. Herbert, formaður stjórnar hreyfingarinnar hefur sagt af sér sem slíkur. Þar missti hreyfingin góðan mann. Eins hefur hinn skeleggi varaþingmaður, Valgeir Skagfjörð, sagt sig frá hreyfingunni.

Baldvin, bloggari, hefur tekið við formannskeflinu. Ég hef trú á þeim manni þótt ég þekki hann ekki. Hef góða tilfinningu fyrir honum.

 

Á þessum mánuði sem liðinn er frá €SB hrossakaupunum hef ég velt fyrir mér hvort ég geti litið á 3/4 þingmenn hreyfingarinnar sem fulltrúa mína eður ei.

Ég hef átt marga fundi með loftinu en í dag komst ég að niðurstöðu. Ekki með röklegri hugsun heldur var það hjartað sem tók af skarið og tók afstöðu. Allir eiga skilið annað tækifæri. Ég er tilbúinn að fyrirgefa þeim afglöp sín og gefa þeim annað tækifæri. Ég þekki þingmenn hreyfingarinnar ekki persónulega. Birgitta er þó bloggvinkona mín og af að lesa hennar skrif í nokkurn tíma, sem og mat mitt á manneskjunni Birgittu sem ég spjallaði við í Iðnó á kosninganóttinni, segir mér að hún er ekki tækifærissinni heldur hugsjónakona.

Því kýs ég að trúa því að €SB klúðrið hafi verið feilspor, óreynds fólks, heldur en framsóknarmennska.

Ég vona að storminn lægi og að persónurnar Margrét og Þráinn nái sáttum. Ég ætla enn um sinn að flokka mig sem stuðningsmann Borgarahreyfingarinnar.