Panic fjórflokksins!

Það er ekki ofsögum sagt að fjórflokkurinn, ásamt skósveinum sínum, er í einu allsherjar panickasti þessa dagana. Ástæðan vissulega fylgi Besta flokksins.

Fólk keppist við að gera eins lítið úr Besta flokknum og það mögulega getur. Segir hann vera plat flokk því formaðurinn er fyndinn og skemmtilegur. Fyndið fólk sem kunni að sjá spaugilegar hliðar mannlífsins hljóti að vera ófært um að starfa að stjórnmálum. Væntanlega þurfi helst að leka af fólki fýlan og leiðindin til að það sé tækt í borgarstjórn?

Oddviti VG grípur til „hvað með börnin“ málflutningsins. Oddviti Framsóknar fellur í svipaða gryfju. Eiríkur Bergmann gerir lítið úr mældu fylgi Besta flokksins og tekur svo stórt upp í sig að fullyrða að Besti flokkurinn fái aðeins tvo til þrjá menn kjörna, max. Eiríkur virðist ekki fatta að því stærra sem tekið er upp í sig, þeim mun meira þurfi að éta ofan í sig.

Það virðist aðallega vera fólk á vinstri vængnum sem lætur fylgi Besta flokksins fara í taugarnar á sér. Enda heggur flokkurinn helst í fylgi þeirra. Eins hefur Sjálfstæðisflokkurinn ekki efni á að gera lítið úr Besta flokknum og halda fram að um sé að ræða eintómt grín og oddvitinn sé bara grínisti, óhæfur sem stjórnmálamaður.

Þeir vita það líka.

Þeir völdu sér nefnilega sjálfir oddvita til áratuga, sem var óhæfur stjórnmálamaður, en þótti svo skemmtilegur að hann átti fylgi að fagna. Allt þar til hann varð gramur og leiðinlegur.

Njóli

Gat nú verið að besefinn úr uppsveitum myndi standa í vegi. Hví hefur þessum afdankaða njóla ekki veri komið í vegavinnu

Jón eini ráðherrann á móti fækkun ráðuneyta

Þöggun & hallelúja!

Rætt hefur verið um þöggun. Sérstaklega innan ákveðins stjórnmálaflokks. Regnhlífasamtaka hægrimanna. Nefnum engin nöfn en allir sem vandir hafa verið af pela ættu að vita um hvaða flokk er átt við.

En skyldi þöggunin vera bundin við téð regnhlífasamtök? Sumir myndu telja svo ekki vera.

Mér barst til eyrna að aðstoðarmaður forsætisráðherra væri röggsamur kórstjóri hallelújakórs. Hallelújakórinn sá iðkaði sínar kóræfingar á Facebook og syngdi þar í einstökum samhljómi. Kórstjórinn setti inn innlegg og síðan tæki kórinn undir og lofsamaði. Svona trúarbragðasyndrome.

Vitanlega þarf talsmaður Jóhönnu, forsætisráðherra, að vera duglegur að láta heyra í sér. Ekki gerir hún það alla vega.

Nema hvað. Ég ákvað að gera smá tilraun. Komast að því hvort um hallelújakór væri að ræða og ef svo væri, hve langan tíma sá fengi sem syngi falskt í kórnum.

Langaði að komast að því með vissu hvort kórstjórinn gæti tekið mótlæti ellegar væri mannleysa.

Sl. þriðjudagskvöld sendi ég kórstjóranum og aðstoðarmanni Jóhönnu, Hrannari, vinabeiðni á Facebook, sem hann samþykkti skömmu síðar. Ég lét ekkert á mér bæra í fyrstu. Vildi fyrst sjá hvaða lög væru sungin á kóræfingunum. Setti inn sakleysislega athugasemd, svona til að láta vita af mér.

Í gær, miðvikudagskvöld, lét ég til skarar skríða og mótmælti harðlega innleggi hans. Þetta var önnur (og þriðja) athugasemd mín á kóræfingunni.

Nema hvað. Í morgun, 12 tímum seinna sé ég að hann hafði lokað á mig. Rétt eins og ég hafði gert ráð fyrir.

 

Tilraunin tókst fullkomlega því Hrannar skítféll á prófinu, eins og ég var sannfærður um að hann myndi gera.

Það má nefnilega ekki mótmæla of kröftulega á hans vegg. Reyndar fullt af fólki sem mótmælir honum, en greinilega ekki allir innundir.

 

Ég hef alla tíð talið mig hægri krata og hef kosið Samfylkinguna frá upphafi, ef frá er skilið hliðarspor mitt síðasta vor. Ég gagnrýni allt sem mér finnst gagnrýnivert og leggst ekki í flokkaskotgrafir. Sér í lagi finnst mér vera bær til að gagnrýna „mína“ flokksmenn. Sem ég og geri hiklaust finnist mér þess þörf.

Með svona kórstjóra í þeirra röðum langar mig ekki að snerta þann flokk með priki.

Hrannar. Til hamingju! Þér tókst að fækka atkvæðunum um eitt. Efast ekki um að þau séu mun fleiri, sem hafa bara ekki komið fram.

Jóhanna mun örugglega umbuna þér ríkulega :)

Hér er „snapshot“ af umræðunni og mínu skelfilega innleggi sem var um of fyrir Hrannar.

 

Eiga almenningssamgöngur að vera gróðabissness eða þjónusta?

Ég er á þeirri skoðun að almenningssamgöngur, eins og strætó, eigi að reka sem þjónustu frekar en gróðabissness.

Reyndar held ég að Strætó BS sé ekki mikið gróðafyrirtæki, en þó rekið með hagnað að markmiði. Farþegum hefur þó fækkað jafnt og þétt með árunum og viðbrögðin oftast á þann veg að hækka fargjöld og draga úr þjónustunni, til að spara, sem aftur gerir strætó að verri kosti og dregur því enn frekar úr áhuga fólks að nýta sér þann farkost.

Strætó gengur á 20 - 60 mínútna fresti. Allt eftir leiðum og tímum sólarhringsins/vikunnar. Farþegar þurfa að hafa tímasetningarnar á hreinu og passa að mæta nú á réttum tíma, til að missa örugglega ekki af vagninum. Sem er nú ekki endilega á réttum tíma hvort eð er. Frekar fúlt að missa af vagninum sínum og þurfa að bíða eftir þeim næsta í 20 - 60 mínútur. Síst í íslensku roki og rigningu. þurfa síðan að eiga tiltækt klink, eiga strætómiða eða punga út fyrir mánaðarkorti, sem borgar sig ekki nema maður taki strætó flesta daga.

Nú virðast augu einhverra vera að opnast.

Auðvitað ætti að reka strætó sem almenningsþjónustu. Skítt með þótt fargjöldin nægi ekki til að standa undir rekstrinum. Örari ferðir og lækkað fargjald myndi fjölga farþegum. Eins að gefa fólki kost á að greiða með týpískum greiðslukortum, sem ég veit reyndar til að er í farvatninu. Vitanlega myndu menn reyna að gera reksturinn eins hagkvæman og hægt er, rétt eins og í heilbrigðiskerfinu, en þó án þess að stefna á eiginlegan hagnað frekar en í heilbrigðiskerfinu. Myndu fleiri nýta sér strætó fækkaði bílum á götunum. Hagnaður samfélagsins kæmi fram á öðrum sviðum.

Svo ég tali fyrir sjálfan mig, sem nota bíl í lítið annað en akstur til og frá vinnu, myndi ég nýta mér strætó gæti ég labbað mér út á stoppistöð án þess að vera með tímatöflurnar á hreinu og vitað að ég þyrfti ekki að bíða nema í 10 mínútur að hámarki. Í 5 mínútur að meðaltali og borgað 100 - 200 kall max fyrir farið.

Þá væri strætó orðinn álitlegur kostur.

Að gefa skít

Mér eru færar nokkrar leiðir til að gefa skít í ríkjandi stjórnarfar og spillta stjórnálamenn;

1) Að skila auðu.
2) Að mæta ekki á kjörstað.
3) Að ógilda seðilinn með broskarli, eða vísu.
4) Að kjósa Besta flokkinn.

Eftir yfirlegu tel ég kost 4 sterkastann.

Og hvað svo?

Jóhanna iðrast og segir Samfylkinguna eiga sína sök á málum. Nú er Samfylkingin í ríkisstjórn og Jóhanna forsætisráðherra.

Stendur til að gera eitthvað?

Ég er ekki bara að tala um eitthvert fiff til handa þeim sem komnir eru fram af hengifluginu, heldur þá sem enn eru ekki komnir á þann stað en eiga í vandræðum með að ná endum saman. Sökum afleiðinga óstjórnar fyrri ára. Fólk sem gerði raunsæjar áætlanir en var tekið í böttið af verðtryggingu og gjaldeyrisfalli.

Einn ráðherra Samfó, Árni Páll, sagði fyrir hálfu ári að það væri ekki í mannlegum mætti að leiðrétta lán. Líklega hafa þá guð og ésú sett reglurnar, en ekki stjórnmálaMENN.

Nú er hann að rakna úr rotna rotinu og vill afskrifa bílalánaskuldir (?!)

Allt gott um það að segja, en hvað með húsnæðisskuldir? Það eru þær sem eru að sliga okkur en ekki flatskjáa- og pallbílaskuldir, sem myndu flokkast undir neyslu. Að eiga sér þak yfir höfuðið flokkast ekki undir neyslu heldur nauðsyn.

Er allt í lagi að afskrifa skuldir þeirra sem keyptu sé nýjan bíl? Kannski án þess að þurfa þess en bara vegna þess að lánakjörin voru svo góð á þeim tíma að það gat keypt draumabílinn og lagt fimm ára skrjóðnum? Sjálfur ek ég um á tólf ára skrjóð sem ég borgaði á borðið á sínum tíma. Myndi aldrei vilja skipta þessum góða þjóni mínum fyrir einhvern bensínhákinn.

Fólk getur misst sig í eyðslufyllerí og margir gera það. Nú ætlar Árni Páll að setja í forgang að bjarga þessu fólki. Á meðan verða þeir sem ekki hafa til saka unnið annað en að kaupa sér þak yfir höfuðið að bíða eða fara einhverra fiff leiðanna sem boðaðar hafa verið. Það fólk mun ekki fá leiðréttingu sinna mála. Í besta lagi lengingu á snörunni.

Hvernig væri að iðrast aðeins meira og byrja síðan á réttum enda?

Stundum veit ég ekki hvort ég eigi að æla eða gubba.

„Létum þetta líðast“

Er í lagi að halda framhjá?

Nú hefur Björgvin G. Sigurðsson, þingmaður, sagt af sér þingmennsku. Reyndar aðeins tímabundið, en telur að rétt sé að víkja meðan hans mál verða skoðuð.

Sem aðili að ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar var hann sá eini sem þekkti sinn vitjunartíma þegar þjóðin fór fram á að sú ríkisstjórn færi frá. Hin héldu sem fastast í stóla sína þar til yfir lauk.

Það er landlægur hugsunarháttur hérlendis að allt sé í lagi svo lengi sem engin lög séu brotin. Þannig hafa menn stigið fram og sagst iðrast og beðist afsökunar, en jafnframt tekið fram að þeir hafi ekki brotið nein lög og því þurfi þeir ekki að axla ábyrgð. Frekar ótrúverðugar iðranir og afsökunarbeiðnir það.

En hví skyldi fólk segja af sér og axla ábyrgð? Jú, því þótt engin lög hafi verið brotin hefur það rofið trúnað og/eða brotið gegn almennu siðgæði. Siðferðisvitund þjóðarinnar.

Líklega finndist þessu fólki allt í lagi að halda fram hjá maka sínum eins og það hélt fram hjá þjóðinni, með útrásardólgum og öðrum dólgum.

Í framhjáhaldi felast engin lagabrot. Er þá í lagi að halda framhjá?

Að segjast ekki þurfa að segja af sér, eftir allt sem á undan er gengið, segir allt sem segja þarf um siðferðismat- og vitund þessa fólks.

Glitnir, Kaupþing, Landsbankinn, Andebys nye drive-in-bank. Svona ræna menn banka innanfrá

Rakst á þessa myndasögu, úr gömlu Andrésblaði, á Facebook.
Sorrí. Maður þarf að vera innskráður á fb til að sjá þetta þar.

Hún segir allt sem segja þarf um hvað var um að vera í bönkunum, á árunum fyrir hrun.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þarf að ræða það frekar?

Björgólfs banden?

Útsvar

Í vetur hefur Ríkissjónvarpið haldið út þættinum Útsvari.

Ágætt sjónvarpsefni og sveit míns sveitarfélags, Reykjavíkur, hefur staðið sig prýðilega.

Þó velti ég stundum fyrir mér hvernig liðin séu valin. Alla vega hef ég ekki séð að haldnar séu kostningar eða annarskonar forval. Helst það séu bara einhverjir gúbbar á RÚV sem ákveði það yfir kaffibolla og vínarbrauði hverjir séu réttu þáttakendurnir.

Því velti ég fyrir mér hvort nóg sé að keppendur séu frá tilteknu sveitarfélagi til að geta kallast fulltrúar þess? þegar þeir eru kannski bara valdir úr vinahópi gúbbanna.

bara pæling.

Upphlaup Álfheiðar

Heilbrigðisráðherra, Álfheiður Ingadóttir, hefur slegið á puttana á forstjóra Sjúkratrygginga, Steingrím Ara Arason, fyrir að tala ekki við sig áður en hann leitaði ráða hjá Ríkisendurskoðun.

Hví hann hefði átt að tala við hana fyrst veit ég ekki. Mér dettur aðeins tvennt í hug. Að láta hana vita að hann ætli að tala við Ríkisendurskoðun, eða að biðja leyfis til þess. Því heyri ég fyrir mér tvennskonar samtöl milli þeirra, hefði hann gert það.

Annarsvegar hefði hann einungis ætlað að láta hana vita;

Álfheiður: Halló?
Steingrímur: Hæ, þetta er Steini, á Sjúkró.
Álfheiður: Já blessaður. Hvað er að frétta?
Steingrímur: Bara þokkalegt. Er ekki alveg að fatta þessa reglugerð.
Álfheiður: Nú?
Steingrímur: Æ já, eitthvað svo loðin og óljós.
Álfheiður: Aha.
Steingrímur: Var að spá í að bjalla í hann Svenna hjá Ríkisendurskoðun og biðja hann að þýða hana fyrir mig yfir á Íslensku.
Álfheiður: Ok.
Steingrímur: Segjum það. Verðum í bandi.
Álfheiður: Amm.
Steingrímur: Bæjó.
Álfheiður: Bæ bæ.

Er ekki alveg að sjá tilganginn með svona samtali og því tel ég líklegra að hin skýringin sé sú rétta. Að hún hafi viljað hann biðja leyfis;

Álfheiður: Halló. Frú Álfheiður hér.
Steingrímur: Sæl verið þér háæruverðuga frú. Steingrímur heiti ég, hjá Sjúkratryggingum.
Álfheiður: Sæll Steingrímur.
Steingrímur: Mig langar að leita álits yðar og leyfis til að fá Ríkisendurskoðun til að þýða reglugerð yðar yfir á Íslensku.
Álfheiður: Jahhá. Þú biður ekki um lítið!
Steingrímur: Ég biðst forláts á vankunnáttu minni í Taðnesku.
Álfheiður: Þú talar bara alls ekki neitt við Ríkisendurskoðun. Þú skalt fara á námskeið í Taðnesku. Já og greiða úr eigin vasa.
Steingrímur: Að sjálfsögðu, þér háæruverðuga frú. Ég biðst enn og aftur forláts á afglöpunum.
Álfheiður: Svo vil ég fá skýrslu og afrit einkunna þinna eftir námskeiðið, með tveggja votta undirskrift. Þinglýst og í þríriti!
Bíp...bíp...bíp...bíp...

Mér finnst furðulegt þetta upphlaup ráðherra vegna þess eins að forstjóri ríkisstofnunar vinni vinnuna sína.

Eigi einhver að segja starfi sínu lausu er það ráðherrann, en ekki forstjórinn.

Kannski hér sé komið tækifærið fyrir Joð að losa um pláss handa Ögmundi og koma þannig skikk á kattaskarann?

Ákvörðun Álfheiðar „ólíðandi“